ruina

Podobna pisownia: ruína

wymowa:: IPA: [ruˈ^jĩna], AS: [ru^i ̯ĩna], zjawiska fonetyczne: nazal.• epenteza i ̯; ^?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...

Zamknij

(1.1) stan, w którym coś jest upadłe, zniszczone^[1]; (1.2) człowiek zdemoralizowany; człowiek wyniszczony psychicznie i/lub fizycznie^[2]; (1.3) krach finansowy lub majątkowy^[2]; (1.4) obiekt zniszczony^[2]
odmiana:: (1.1-4)
przykłady:: (1.1) Tylko patrzeć, jak nowy dyrektor doprowadzi ten zakład do ruiny.
składnia:: (1.1) ruina + D. • ruina + przym.
kolokacje:: (1.1) doprowadzić do ruiny • leżeć w ruinie • ruina gospodarcza / zdrowotna
synonimy:: (1.1) upadek, zguba
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. rujnowanie n, zrujnowanie n; czas. rujnować ndk., zrujnować dk.; przym. zrujnowany; ims. zrujnowany
związki frazeologiczne:
etymologia:: (1.1) niem. Ruin^[3]
uwagi:: por. ruiny
tłumaczenia:

angielski: (1.1) disrepair; (1.2) ruin of man; (1.3) financial ruin; (1.4) ruin
duński: (1.1) ruin w
hiszpański: (1.1) ruina ż
jidysz: (1.1) חורבן m (churbn)
niemiecki: (1.1) Ruin m, Verfall m; (1.4) Ruine ż
norweski (bokmål): (1.1) ruin m
norweski (nynorsk): (1.1) ruin m
rosyjski: (1.1) руи́на ż; (1.2) разва́лина ż; (1.4) разва́лина ż, руи́на ż
włoski: (1.1) rovina ż, sfacelo m, crollo m, tracollo m, sfascio m

[1]
Hasło „ruina” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
[2]
Hasło „ruina” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
[3]
Hasło „ruina” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.

ruina (język polski)