postój

Podobna pisownia: pòstój

postój (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpɔstuj], AS: [postui ̯]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przerwa podczas jazdy, podróży

(1.2) wyznaczone miejsce, gdzie mogą zatrzymywać się pojazdy

(1.3) praw. unieruchomienie pojazdu nie wynikające z warunków lub przepisów ruchu drogowego, które trwa ponad jedną minutę; zob. też postój pojazdu w Wikipedii

czasownik, forma fleksyjna

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	postój	postoje
dopełniacz	postoju	postojów / postoi[1][2]
celownik	postojowi	postojom
biernik	postój	postoje
narzędnik	postojem	postojami
miejscownik	postoju	postojach
wołacz	postoju	postoje

(2.1) rozk. 2. os. lp od: postać

odmiana:

(1.1)

 

(2.1) zob. postać

przykłady:

(1.1) Każdy kierowca powinien robić dłuższy postój co cztery godziny.

(1.2) Czekam na postoju taksówek już kwadrans i nie ma żadnej.

(1.3) Całkowity zakaz zatrzymywania i postoju obowiązuje na mostach i wiaduktach.

(2.1) Ty sobie tu postój, a my tymczasem pójdziemy do sklepu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) krótki / długi / przymusowy postój • postój w lesie

(1.2) postój taksówek / ciężarówek • stać / zatrzymać się na postoju

(1.3) postój na chodniku / w tunelu • zakaz postoju

synonimy:

(1.1) przerwa

(1.2) przystanek, stacja

(1.3) postój pojazdu

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. postojówka ż, postojowe n, postanie n, stanie n, postać ż, stojanka ż, stójka ż

czas. stać ndk., postać dk.

przym. postojowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stopover
• kaszubski: (1.1) pòstój ż
• rosyjski: (1.1) остановка ż; (1.2) стоянка ż

źródła:

1. Hasło „postój” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 552.
2. Hasło „postój” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 835.