pokora

Podobna pisownia: Pokora

pokora (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈkɔra], AS: [pokora]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	pokora
dopełniacz	pokory
celownik	pokorze
biernik	pokorę
narzędnik	pokorą
miejscownik	pokorze
wołacz	pokoro

(1.1) świadomość własnych ograniczeń i słabości skłaniająca do niesprzeciwiania się życiowym koniecznościom^[1]

(1.2) gw. (Bukowina) żałoba^[2]

odmiana:

(1.1) blm,

 

przykłady:

(1.1) W pokorze i wytrwałości leżała ich siła.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) pycha, wyniosłość

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pokornienie n, spokornienie n, pokorność ż; Pokora m/ż, korność ż, upokarzanie ż, upokorzenie n, ukorzenie n

czas. pokornieć ndk., spokornieć dk., upokarzać ndk., upokorzyć dk., kornieć ndk., ukorzyć ndk.

przym. pokorny, pokorniutki, korny

przysł. pokornie, pokorniutko, kornie

związki frazeologiczne:

uderzać w pokorę • w pokorze ducha

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) përulësi ż
• angielski: (1.1) humility
• białoruski: (1.1) пакора ż
• czeski: (1.1) pokora ż
• francuski: (1.1) humilité ż
• hiszpański: (1.1) humildad ż
• islandzki: (1.1) hógværð ż, auðmýkt ż
• japoński: (1.1) 謙遜
• koreański: (1.1) 겸손
• łaciński: (1.1) humilitas ż
• niemiecki: (1.1) Bescheidenheit ż, Demut ż
• nowogrecki: (1.1) ταπεινότητα ż
• portugalski: (1.1) humildade ż
• rumuński: (1.1) umilință ż, umilitate ż
• słowacki: (1.1) pokora ż
• tuvalu: (1.1) loto maulalo
• ukraiński: (1.1) покора ż
• węgierski: (1.1) alázatosság
• włoski: (1.1) umiltà ż

źródła:

1.  Hasło „pokora” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
2. Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 171; dostęp: 26 listopada 2018.

pokora (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pokora	pokory
dopełniacz	pokory	pokor
celownik	pokoře	pokorám
biernik	pokoru	pokory
wołacz	pokoro	pokory
miejscownik	pokoře	pokorách
narzędnik	pokorou	pokorami

(1.1) pokora

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

pokora (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pokora^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pokornosť ż

czas. koriť ndk., pokoriť dk., pokorovať ndk., pokoriť sa dk., pokorovať sa ndk.

przym. pokorný

przysł. pokorne

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Krátky slovník slovenského jazyka, J. Kačala – M. Pisárčiková – M. Považaj (red.), Veda, Bratysława 2004, ISBN 80-224-0750-X.