pleonazm

pleonazm (język polski)

wymowa:

IPA: [plɛˈɔ̃nasm̥], AS: [pleõnasm̦], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pleonazm	pleonazmy
dopełniacz	pleonazmu	pleonazmów
celownik	pleonazmowi	pleonazmom
biernik	pleonazm	pleonazmy
narzędnik	pleonazmem	pleonazmami
miejscownik	pleonazmie[1]	pleonazmach
wołacz	pleonazmie[1]	pleonazmy

(1.1) jęz. wyrażenie składające się z wyrazów to samo lub prawie to samo znaczących; zob. też pleonazm w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Wyrażenie „mokra woda” to pleonazm.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) tautologia; pot. żart. masło maślane

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. pleonastyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. πλεονασμός (pleonasmós) → nadmiar, nadwyżka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pleonasm
• aragoński: (1.1) pleonasmo
• baskijski: (1.1) pleonasmo
• białoruski: (1.1) плеаназм m
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) многаслоўе n
• bułgarski: (1.1) плеоназъм m
• duński: (1.1) pleonasme w
• francuski: (1.1) pléonasme m
• hiszpański: (1.1) pleonasmo m
• japoński: (1.1) 冗語 (じょうご)
• niemiecki: (1.1) Pleonasmus m
• nowogrecki: (1.1) πλεονασμός n
• rosyjski: (1.1) плеоназм m
• starogrecki: (1.1) πλεονασμός n
• szwedzki: (1.1) pleonasm
• ukraiński: (1.1) плеоназм m
• węgierski: (1.1) pleonazmus
• włoski: (1.1) pleonasmo m

źródła:

1. Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.