ostryga

ostryga (język polski)

ostrygi (1.1)

ostrygi (1.1)

wymowa:

IPA: [ɔˈstrɨɡa], AS: [ostryga] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ostryga	ostrygi
dopełniacz	ostrygi	ostryg
celownik	ostrydze	ostrygom
biernik	ostrygę	ostrygi
narzędnik	ostrygą	ostrygami
miejscownik	ostrydze	ostrygach
wołacz	ostrygo	ostrygi

(1.1) zool. kulin. osiadły małż morski żyjący w ławicach na przybrzeżnych skałach płytkich mórz, o dużym znaczeniu w przemyśle spożywczym; zob. też ostrygi w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Kolacja, rozumie się, jak zwykle: ostrygi, homary, ryby, zwierzyna, ale na zakończenie, dla amatorów, wie pani co?… Kasza!…^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ostrygowate nmos

przym. ostrygowy, ostrygowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. ostrica < łac. ostrea < gr.^[2]

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zwierzęta • Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) oyster
• białoruski: (1.1) вустрыца ż
• bułgarski: (1.1) стрида ż
• chorwacki: (1.1) kamenica ż
• czeski: (1.1) ústřice ż
• duński: (1.1) østers w
• esperanto: (1.1) ostro
• francuski: (1.1) huître ż
• hawajski: (1.1) ʻōlepe
• hiszpański: (1.1) ostra ż
• interlingua: (1.1) ostrea
• islandzki: (1.1) ostra ż
• kataloński: (1.1) ostra ż
• łotewski: (1.1) austere ż
• niderlandzki: (1.1) oester ż
• niemiecki: (1.1) Auster ż
• nowogrecki: (1.1) στρείδι n
• portugalski: (1.1) ostra
• rosyjski: (1.1) устрица ż
• szwedzki: (1.1) ostron n
• turecki: (1.1) istiridye
• węgierski: (1.1) osztriga
• włoski: (1.1) ostrica ż

źródła:

1. B. Prus: Lalka
2.  Hasło „ostryga” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.