obieżyświat

obieżyświat (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔbʲjɛˈʒɨɕfʲjat], AS: [obʹi ̯ežyśfʹi ̯at], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.• i → j 

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obieżyświat	obieżyświaty
dopełniacz	obieżyświata	obieżyświatów
celownik	obieżyświatowi	obieżyświatom
biernik	obieżyświata	obieżyświatów
narzędnik	obieżyświatem	obieżyświatami
miejscownik	obieżyświacie	obieżyświatach
wołacz	obieżyświacie	obieżyświaty
ndepr. M. i W. lm: (ci) obieżyświaci / obieżyświatowie

(1.1) ktoś wiele podróżujący, włóczący się po świecie

odmiana:

(1.1)^[1]

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) łazik, globtroter, tramp, wędrowiec, wędrowniczek, wędrownik, wagabunda^[2]

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) podróżnik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

forma żeńska obieżyświatka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) světoběžník m
• francuski: (1.1) globe-trotter m, globetrotteur m
• hiszpański: (1.1) trotamundos m & ż
• niemiecki: (1.1) Weltenbummler m
• nowogrecki: (1.1) κοσμογυρισμένος m, ταξιδευτής m

źródła:

1.  Hasło „obieżyświat” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
2.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.