kwestia

kwestia (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkfɛstʲja], AS: [kfestʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• i → j  ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kwestia	kwestie
dopełniacz	kwestii	kwestii
celownik	kwestii	kwestiom
biernik	kwestię	kwestie
narzędnik	kwestią	kwestiami
miejscownik	kwestii	kwestiach
wołacz	kwestio	kwestie

(1.1) problem wymagający rozważenia lub rozwiązania

(1.2) motyw postępowania

(1.3) warunek, którego spełnienie jest potrzebne do rozwiązania problemu

(1.4) wypowiedź aktora na scenie

(1.5) przen. dowolna wypowiedź wyjęta z kontekstu

odmiana:

(1.1-5)

 

przykłady:

(1.1) Ta kwestia nie była dotąd analizowana.

(1.2) To kwestia zasad, a nie wyłącznie pieniędzy.

(1.3) Znalezienie odpowiedzi na to pytanie jest tylko kwestią czasu.

(1.4) Jakoś wygłosił swoją kwestię, pomimo paraliżującej go tremy.

(1.5) Ale palnąłem głupotę! – No cóż, ta kwestia rzeczywiście niezbyt ci się udała.

składnia:

(1.2) kwestia + D.

(1.3) kwestia + D.

kolokacje:

kwestia zasad • kwestia pieniędzy • kwestia czasu • kwestia dobrej woli

synonimy:

(1.1) problem, sprawa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. westionowanie n, zakwestionowanie n

czas. kwestionować ndk., zakwestionować dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac.^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) problem; (1.2) matter, question; (1.3) matter
• arabski: (1.1) مسألة, خطب
• chiński standardowy: (1.1) 事 (shì)
• czeski: (1.1) otázka ż
• esperanto: (1.1) problemo, afero, temo; (1.4) repliko
• francuski: (1.1) problème, question
• kazachski: (1.1) мәселе
• niemiecki: (1.1) Frage ż
• rosyjski: (1.3) вопрос m
• słowacki: (1.1) otázka ż
• szwedzki: (1.1) sak w, ärende n, fråga w; (1.4) replik w
• ukraiński: (1.1) проблема ż; (1.2) справа ż; (1.3) питання n

źródła:

1. Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 14.