komnata

komnata (język polski)

komnata (1.1)

wymowa:

​^?/i, IPA: [kɔ̃mˈnata], AS: [kõmnata], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	komnata	komnaty
dopełniacz	komnaty	komnat
celownik	komnacie	komnatom
biernik	komnatę	komnaty
narzędnik	komnatą	komnatami
miejscownik	komnacie	komnatach
wołacz	komnato	komnaty

(1.1) pomieszczenie mieszkalne w pałacu lub rezydencji, zwykle pełne przepychu; zob. też komnata w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) W głębi komnaty stała złocista otomana, a na niej spoczywała piękna królewna, która właśnie paląc nargile ziewała tak czarownie, że nie mogłem oderwać oczu od jej wdzięcznych i porywająco słodkich poziewań^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. komnatka ż

przym. komnatowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

śwn. komemate < wł. caminata → izba z piecem < wł. camino → piec < łac. caminus^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) chamber
• bułgarski: (1.1) стая в дворец
• esperanto: (1.1) ĉambro
• hiszpański: (1.1) aposento m
• łaciński: (1.1) cubiculum n
• niemiecki: (1.1) Gemach n
• rosyjski: (1.1) пала́та ż, поко́й m, черто́г m
• slovio: (1.1) komnat
• ukraiński: (1.1) кімната ż

źródła:

1. B. Leśmian: Przygody Sindbada żeglarza
2. Hasło „komnata” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.