klepka

klepka (język polski)

klepki (1.1) tworzące parkiet

klepki (1.1) tworzące beczkę

wymowa:

IPA: [ˈklɛpka], AS: [klepka] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	klepka	klepki
dopełniacz	klepki	klepek
celownik	klepce	klepkom
biernik	klepkę	klepki
narzędnik	klepką	klepkami
miejscownik	klepce	klepkach
wołacz	klepko	klepki

(1.1) rodzaj niedużej deski z trwałego drewna, która po odpowiedniej obróbce jest używana w robocie bednarskiej lub do wykładania podłóg

(1.2) gw. (Pomorze) miara masła^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Weronika chciałaby wyłożyć podłogę w kuchni klepkami z drewna egzotycznego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) podłoga / posadzka / parkiet z klepek • klepka jodłowa / dębowa / modrzewiowa

(1.2) klepka masła^[1]

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) deseczka, deszczułka

hiponimy:

holonimy:

(1.1) parkiet, beczka

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. klepisko n

czas. wklepywać, zaklepać, klepać ndk., klepnąć dk.

przym. klepkowy

związki frazeologiczne:

brakować/brak piątej klepki (w głowie) • mieć wszystkie klepki (na swoim miejscu)

etymologia:

(1.1) pol. klepać^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stave, parquet-flooring board, floorboard, plank, wooden block
• niemiecki: (1.1) Daube ż, Parkettbrett n

źródła:

1. Władysław Migdał, Łukasz Migdał, Słownictwo gwarowe w hodowli zwierząt, „Wiadomości Zootechniczne”, r. XLVI, nr 3/2008, s. 57.
2. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.