kłopot

Podobna pisownia: kłopòt

kłopot (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkwɔpɔt], AS: [ku̯opot] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kłopot	kłopoty
dopełniacz	kłopotu	kłopotów
celownik	kłopotowi	kłopotom
biernik	kłopot	kłopoty
narzędnik	kłopotem	kłopotami
miejscownik	kłopocie	kłopotach
wołacz	kłopocie	kłopoty

(1.1) przykra sytuacja, wymagająca reakcji

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Mamy kłopot – dostawca nie dostarczył części na czas.

składnia:

kolokacje:

(1.1) mieć kłopot / kłopoty • wpaść (wpadać) w kłopot • rozwiązywać (rozwiązać) kłopot / kłopoty

synonimy:

(1.1) problem, ambaras, powikłanie, trudność, komplikacja, przeciwność, tarapaty, szkopuł; gw. (Śląsk Cieszyński) starość, sużyni, gw. (Zaolzie) opresyj

antonimy:

(1.1) rozwiązanie, wyjście

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kłopotliwość ż, zakłopotanie n

zdrobn. kłopocik mrz

czas. kłopotać ndk., zakłopotać dk.

przym. kłopotliwy

przysł. kłopotliwie

związki frazeologiczne:

nie miała baba kłopotu, kupiła sobie prosię

etymologia:

prasł. *klopotъ → stukot, tupot, zgiełk, szum^[1]

uwagi:

Czasami stosuje się liczbę mnogą (kłopoty) na określenie pojedynczej kłopotliwej sytuacji.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) trouble, problem
• arabski: (1.1) مشكلة
• białoruski: (1.1) клопат m
• czeski: (1.1) starost ż
• duński: (1.1) problem n, knibe w, klemme w
• esperanto: (1.1) embaraso
• francuski: (1.1) trouble, problème
• jidysz: (1.1) צרה ż (core)
• kaszubski: (1.1) kłopòt m, chłopòt m, jiwer m, jiscënk m
• kazachski: (1.1) зәуір
• niderlandzki: (1.1) probleem n
• niemiecki: (1.1) Problem n
• rosyjski: (1.1) тру́дность ż, затрудне́ние n
• suahili: (1.1) janga
• szwedzki: (1.1) problem n, bekymmer n
• ukraiński: (1.1) клопіт m

źródła:

1. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.