głupawka

głupawka (język polski)

głupawka (1.1)

wymowa:

IPA: [ɡwuˈpafka], AS: [gu̯upafka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	głupawka	głupawki
dopełniacz	głupawki	głupawek
celownik	głupawce	głupawkom
biernik	głupawkę	głupawki
narzędnik	głupawką	głupawkami
miejscownik	głupawce	głupawkach
wołacz	głupawko	głupawki

(1.1) pot. żart. niekontrolowany napad śmiechu; stan bezmyślnej wesołości – często zaraźliwej

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Gdy Marta usłyszała nowy kawał, dostała głupawki.

(1.1) Wzruszył ramionami, zrobił marsową minę, a potem zaczął się tak śmiać, że i mnie ogarnęła głupawka. Oparłam się o drzwi i dopadł mnie niekontrolowany atak śmiechu. Co spojrzałam na Adama, który zwinięty na krześle ryczał jak zarzynany prosiak, to łapała mnie czkawka^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) dostać głupawki • mieć głupawkę • napad / atak głupawki • dopadła / ogarnęła / naszła kogoś głupawka • zbiorowa / grupowa głupawka • kompletna / totalna głupawka • głupawka nastrojowa • bierze kogoś głupawka • kocia / psia głupawka • zarazić (się) głupawką • przeszła na kogoś głupawka • opanować głupawkę • otrząsnąć się z głupawki

synonimy:

(1.1) med. paragelia

antonimy:

(1.1) smutek, splin, melancholia

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. głupek m, głupiec m, głupa ż, głupiątko n, głupota ż, głupstwo n, wygłup m, przygłup m, głupstewko n, głuptak m, głuptas m, głuptasek m, głuptaska ż, głupissimus m

czas. głupieć, ogłupieć, zgłupieć, wygłupiać się / wygłupić się, głupowacieć

przym. głupi, głupawy, ogłupiały, przygłupi, głupkowaty, głupiutki, głupiuteńki, głupiusieńki, głupowaty, głupiuchny

przysł. głupio, głupawo, głupkowato, głupiuchno

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. głupi + -awka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hilarity, fit of (uncontrollable) laughter
• esperanto: (1.1) ridatako
• hiszpański: (1.1) risa tonta ż
• niemiecki: (1.1) Lachanfall m
• nowogrecki: (1.1) νευρικό γέλιο n

źródła:

1. Katarzyna Grochola Ja wam pokażę!, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2004, ISBN 83-89291-84-3, s. 46.