disgrazia

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) niełaska; (1.2) niepowodzenie, nieszczęście, pech; (1.3) tragedia, nieszczęśliwy wypadek
odmiana:: (1.1-3) lp disgrazia; lm disgrazie
przykłady:
składnia:
kolokacje:: (1.1) essere in disgrazia di qualcuno → być w czyjejś niełasce; (1.2) per disgrazia → na nieszczęście
synonimy:: (1.2) sfortuna, calamità, tribolazione; (1.3) sciagura, calamità, disastro, catastrofe
antonimy:: (1.2) fortuna; (1.3) ventura
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. grazia ż, grazie m, graziosità ż, ringraziamento m; czas. aggraziare, graziare, ingraziare, ingrazionire, ringraziare; przym. aggraziato, disgraziato, graziabile, graziato, grazioso, ringraziabile; przysł. aggraziatamente, disgraziatamente, graziosamente; wykrz. grazie
związki frazeologiczne:: cadere in disgrazia → popaść w niełaskę; (przysłowie) le disgrazie non vengono mai sole → nieszczęścia chodzą parami
etymologia:: wł. dis- + grazia
uwagi:
źródła:

disgrazia (język włoski)