członek

członek (język polski)

wymowa:

​^?/i, IPA: [ˈt͡ʃwɔ̃nɛk], AS: [ču̯õnek], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba przynależąca do jakiejś organizacji czy stowarzyszenia

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) część ciała człowieka lub rzadziej zwierząt; zob. też kończyny w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	członek	członkowie
dopełniacz	członka	członków
celownik	członkowi	członkom
biernik	członka	członków
narzędnik	członkiem	członkami
miejscownik	członku	członkach
wołacz	członku	członkowie

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	członek	członki
dopełniacz	członka	członków
celownik	członkowi	członkom
biernik	członek	członki
narzędnik	członkiem	członkami
miejscownik	członku	członkach
wołacz	członku	członki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	członek	członki
dopełniacz	członka	członków
celownik	członkowi	członkom
biernik	członek / członka[1]	członki
narzędnik	członkiem	członkami
miejscownik	członku	członkach
wołacz	członku	członki

(3.1) anat. penis; zob. też prącie w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

(2.1)

 

(3.1)

 

przykłady:

(1.1) Dyrektor zwrócił się do członków spółdzielni.

(2.1) Rycerz odrąbał przeciwnikowi wszystkie członki.

(3.1) Na wykładzie z anatomii studentka zawstydzona patrzyła na rysunek członka.

składnia:

kolokacje:

(1.1) członek organizacji/stowarzyszenia/załogi/ekipy/zespołu/związku/spółdzielni/… • być członkiem organizacji/…

synonimy:

(1.1) towarzysz

(2.1) kończyna

(3.1) zob. penis

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. człon m, członkostwo n, członowanie n, rozczłonowanie n

forma żeńska członkini

czas. rozczłonować dk.

przym. członkowski, członkowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(3.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: penis

• angielski: (1.1) member, fellow, adherent; (2.1) limb
• arabski: (1.1) عضو ذكري (3.1) عضو (2.1) ;عضو
• białoruski: (1.1) член m; (2.1) член m; (3.1) член m
• bułgarski: (1.1) член m; (2.1) член m; (3.1) член m
• czeski: (1.1) člen m
• dolnołużycki: (1.1) cłonk m; (2.1) cłonk m; (3.1) cłonk m
• duński: (1.1) medlem n; (2.1) lem n
• esperanto: (1.1) membro; (2.1) membro
• francuski: (1.1) membre m; (2.1) membre m; (3.1) membre viril m, membre m
• górnołużycki: (3.1) čłon m
• hiszpański: (1.1) miembro m; (2.1) miembro m; (3.1) miembro m
• ido: (1.1) societano
• islandzki: (1.1) meðlimur m, félagi m; (2.1) limur m
• jidysz: (1.1) מיטגליד m (mitglid); (2.1) אבֿר m (ejwer), גוף־טייל m (guf-tejl), קערפּערטייל m (kerpertejl)
• kaszubski: (1.1) nôleżnik m; (2.1) człónk m; (3.1) pënka ż
• niemiecki: (1.1) Mitglied n; (2.1) Glied n; (3.1) Glied n
• nowogrecki: (1.1) μέλος n; (2.1) μέλος n
• ormiański: (1.1) անդամ
• portugalski: (1.1) membro m; (2.1) membro m; (3.1) membro m
• rosyjski: (1.1) член m; (2.1) член m, конечность m; (3.1) член m
• sanskryt: (2.1) अङ्गम्
• slovio: (1.1) cxlen (член)
• słowacki: (1.1) člen
• szwedzki: (1.1) medlem w, ledamot w
• tahitański: (1.1) mero; (2.1) mero
• tajski: (1.1) สมาชิก
• turecki: (1.1) üye
• ukraiński: (1.1) член m; (2.1) кінцівка ż; (3.1) член m
• wilamowski: (2.1) głyjd n; (3.1) głyjd n

źródła:

1. Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002, ISBN 83-01-13681-2, s. 121.