cywil

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...

Zamknij

(1.1) wojsk. ktoś nie będący w czynnej służbie wojskowej; zob. też cywil w Wikipedii
odmiana:: (1.1)
przykłady:: (1.1) Służyłem w wojsku i nie boję się żadnego cywila.^[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:: (1.1) niewojskowy
antonimy:: (1.1) mundurowy, wojskowy, żołnierz
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: czas. cywilizować, ucywilnić dk.; przym. cywilny, cywilizatorski; przysł. cywilnie; rzecz. cywilista mos
związki frazeologiczne:: iść do cywila • w cywilu
etymologia:: niem. Zivilperson^[4], łac. civilis^[5]
uwagi:
tłumaczenia:

angielski: (1.1) civilian
baskijski: (1.1) zibil
esperanto: (1.1) civilulo
estoński: (1.1) tsiviilisik
hiszpański: (1.1) civil m
niemiecki: (1.1) Zivilist m
nowogrecki: (1.1) πολίτης m
wilamowski: (1.1) cywil m
włoski: (1.1) civile m

[1]
Porada „cywil” w: Poradnia językowa PWN.
[2]
Porada „cywil i paskal” w: Poradnia językowa PWN.
[3]
W. Łoziński: Zaklęty dwór
[4]
Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 49.
[5]

rzeczownik, rodzaj męski

przymiotnik

(2.1) cywilny, obywatelski; (2.2) cywilny, nie mający związku z wojskiem; (2.3) cywilny, świecki, nie kościelny; (2.4) praw. cywilny; (2.5) cywilizowany, ucywilizowany
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:: łac. civilis
uwagi:
źródła:

cywil (język polski)