cynober

cynober (język polski)

cynober (1.1)

cynober (1.2)

wymowa:

IPA: [t͡sɨ̃ˈnɔbɛr], AS: [cỹnober], zjawiska fonetyczne: nazal.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cynober	cynobry
dopełniacz	cynobru	cynobrów
celownik	cynobrowi	cynobrom
biernik	cynober	cynobry
narzędnik	cynobrem	cynobrami
miejscownik	cynobrze	cynobrach
wołacz	cynobrze	cynobry

(1.1) jeden z odcieni koloru czerwonego; zob. też cynober (kolor) w Wikipedii

(1.2) miner. minerał stosowany jako czerwony barwnik w malarstwie; zob. też cynober (minerał) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Na dalszym planie, w głębi, wznosiło się kilku stopniami podium zasiane suknem o soczystej barwie cynobru^[1].

(1.2) W Indiach mężatki barwią sobie przedziałek cynobrem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cynobrówka ż, cynobrowienie n

czas. cynobrowieć ndk.

przym. cynobrowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Zinnober < łac. cinnabar^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.2) цинобър m
• esperanto: (1.1) vermiljono; (1.2) cinabro
• francuski: (1.1) vermillon m; (1.2) cinabre m
• hiszpański: (1.1) bermellón m, cinabrio m; (1.2) cinabrio m, cinabarita ż
• niemiecki: (1.1) Zinnober m
• sanskryt: (1.2) रञ्जक n, कुरुविन्द n
• ukraiński: (1.2) цинобра ż, кіновар ż

źródła:

1. S. Grabiński W domu Sary
2. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 48.