charyzmat

charyzmat (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	charyzmat	charyzmaty
dopełniacz	charyzmatu	charyzmatów
celownik	charyzmatowi	charyzmatom
biernik	charyzmat	charyzmaty
narzędnik	charyzmatem	charyzmatami
miejscownik	charyzmacie	charyzmatach
wołacz	charyzmacie	charyzmaty

(1.1) ogół cech charakteru czyniących daną osobę wyjątkową na tle społeczeństwa

(1.2) teol. szczególny dar otrzymywany przez człowieka od Ducha Świętego^[1]; zob. też charyzmaty w Wikipedii

(1.3) rel. typ wrażliwości religijnej, który wyróżnia daną osobę z otoczenia

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.2) Kościół pierwszych wieków posługiwał się charyzmatami bardzo intensywnie^[2].

(1.2) Obdarowanie charyzmatem nie może zatem być głównym argumentem świadczącym o świętości człowieka^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.2) charyzmat podstawowy / fundamentalny / wiedzy / rozeznania / słowa poznania / prorokowania / proroctwa / władzy / uzdrawiania / modlitwy w językach / modlitwy językami / wstawiennictwa / postu / spoczynku w Duchu Świętym / spotkania / życia wiecznego / epifanijny / zakonu / zgromadzenia / instytutu • charyzmaty serca • posługiwanie charyzmatami • korzystanie z charyzmatów

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. charyzma ż, charyzmatyk m, charyzmatyczka ż, charyzmatyczność ż, charyzmacik mrz

przym. charyzmatyczny

przysł. charyzmatycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-3) łac. charisma < gr. χάρισμα < gr. χάρις → łaska, dar Boży^[3]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) charisma
• francuski: (1.2) charisme m
• portugalski: (1.2) carisma
• starogrecki: (1.2) χάρισμα n
• włoski: (1.2) carisma m

źródła:

1.  Hasło „charyzmat” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. www.sfd.kuria.lublin.pl
3. www.sfd.kuria.lublin.pl