astronautyka

astronautyka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌastrɔ̃ˈnawtɨka], AS: [astrõnau̯tyka], zjawiska fonetyczne: nazal.• u → ł • akc. na 3 syl.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nauk. zespół nauk zajmujący się lotami poza atmosferą Ziemi; zob. też astronautyka w Wikipedii

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	astronautyka
dopełniacz	astronautyki
celownik	astronautyce
biernik	astronautykę
narzędnik	astronautyką
miejscownik	astronautyce
wołacz	astronautyko

odmiana:

(1.1) blm,

 

przykłady:

(1.1) Wczoraj w Akademii Astronautyki – głos spikera telewizyjnego był wymodelowany i staranny – odbyła się promocja osiemdziesięciu tegorocznych absolwentów^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kosmonautyka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. astronauta m, astronautka ż

przym. astronautyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ástron + nautike → gwiazda + żegluga

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) astronautics
• asturyjski: (1.1) inxeniería aeroespacial
• baskijski: (1.1) astronautika
• białoruski: (1.1) астранаўтыка ż
• bułgarski: (1.1) астронавтика ż
• duński: (1.1) astronautik w
• francuski: (1.1) astronautique
• hiszpański: (1.1) astronáutica ż
• interlingua: (1.1) astronautica
• niemiecki: (1.1) Astronautik ż
• nowogrecki: (1.1) αστροναυτική ż
• rosyjski: (1.1) астронавтика ż
• ukraiński: (1.1) астронавтика ż
• węgierski: (1.1) asztronautika
• wilamowski: (1.1) astronautik ż

źródła:

1. Napisał: Adam Jaromin, Ilustrował: Albin Dobiesz, STRACH, „Młody Technik nr 3”, 1971, Narodowy Korpus Języka Polskiego.