Workuta

Workuta (język polski)

herb Workuty (1.1)

wymowa:

IPA: [vɔrˈkuta], AS: [vorkuta]

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto na północy Federacji Rosyjskiej, w Republice Komi^[1]; zob. też Workuta w Wikipedii

(1.2) geogr. rzeka w Federacji Rosyjskiej, na polarnym Uralu, prawy dopływ Usy; zob. też Workuta (rzeka) w Wikipedii

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Workuta	Workuty
dopełniacz	Workuty	Workut
celownik	Workucie	Workutom
biernik	Workutę	Workuty
narzędnik	Workutą	Workutami
miejscownik	Workucie	Workutach
wołacz	Workuto	Workuty

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Tym razem los mnie rzucił hen na północ, w zapolarny dziki kraj Workuta^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. workucki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Vorkuta
• białoruski: (1.1) Варкута ż; (1.2) Варкута ż
• fiński: (1.1) Vorkuta
• komi-permiacki: (1.1) Вӧркута
• komi-zyriański: (1.1) Вӧркута
• rosyjski: (1.1) Воркута

źródła:

1.  Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 226.
2. Młode pokolenie wsi Polski Ludowej pamiętniki i studia V Gospodarstwo i rodzina s. 379, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1968.