- wymowa:
- homofon: mikuláš
- podział przy przenoszeniu wyrazu: Mi•ku•láš[1]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna
Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...
Zamknij
- (1.1) imię męskie Mikołaj
- (1.2) święty mikołaj
- odmiana:
- (1.1-2)
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Mikuláš • muž jménem Mikuláš • svatý / blahoslavený Mikuláš • jmenovat se Mikuláš • dát jméno Mikuláš • na (sv.) Mikuláše (o dniu)
- (1.2) Mikuláš, anděl a čert • chodí a naděluje Mikuláš • přestrojit se za Mikuláše
- synonimy:
- (1.1) przest. Mikoláš; zdrobn. Mikulášek, Mikuš, Mikeš, Mikulajda
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mikuláš m, Mikulášeková ż, Mikulášik m, Mikulášiková ż, Mikulášík m, Mikulášíková ż, Mikušová ż, Mikešová ż
- przest. Mikoláš m
- zdrobn. Mikulášek m, Mikuš m, Mikeš m, Mikulajda m
- forma żeńska Mikulášová ż
- przym. Mikulášův, mikulášský
- związki frazeologiczne:
- przysłowia: když Kateřina klouže, potom Mikuláš přeskakuje louže • když na Mikuláše prší, zima lidi hodně zkruší • na svatého Mikuláše je už zima celá naše • na svatého Ondřeje ještě se nám ohřeje, ale na svatého Mikuláše už je zima zase naše • o svatém Mikuláši často snížek práší • svatá Barbora mosty mostí, Sába hřeby ostří, svatý Mikuláš je přibíjí • svatý Mikuláš deštivý, zimě se ještě protiví
- etymologia:
- (1.1) łac. Nicolaus < gr. Νικόλαος (Nikolaos) < gr. νίκη + λαός (nike + laos) → zwycięstwo + lud
- (1.2) od imienia św. Mikołaja z Myry
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Czeski - Imiona
- źródła: