Lądek

Lądek (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈlɔ̃ndɛk], AS: [lõndek], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą  ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Lądek
dopełniacz	Lądka[2]
celownik	Lądkowi
biernik	Lądek
narzędnik	Lądkiem
miejscownik	Lądku
wołacz	Lądku

(1.1) geogr. dawna^[1] nazwa Lądka-Zdroju

(1.2) geogr. wieś gminna w województwie wielkopolskim; zob. też Lądek (powiat słupecki) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Wracamy już do domu, właśnie wyjechaliśmy z Lądka.

(1.2) – Nie ma takiego miasta Londyn, jest Lądek, Lądek-Zdrój, tak… – Ale Londyn – miasto w Anglii. – To co mi pan nic nie mówi?!^[3]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. lądczanin m, lądczanka ż

przym. lądecki^[2]

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) prawdopodobnie od prasł. *lędo ("ziemia nieuprawna, zaorana, niskie łąki zalewane przez rzekę"), po II wojnie światowej pol. Lądek-Zdrój^[1]

uwagi:

(1.1) nazwa ta używana jest obecnie potocznie, urzędowa nazwa to Lądek-Zdrój pisane z łącznikiem; zobacz też: Zdrój

tłumaczenia:

źródła:

1. Maria Malec, Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13857-2, s. 137.
2. Stanisław Rospond, Słownik etymologiczny miast i gmin PRL, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk, Łódź 1984, ISBN 83-04-01090-9, s. 181.
3. S. Bareja: Miś