гучаць

гучаць (język białoruski)

transliteracja:

gučacʹ

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) dźwięczeć^[1], brzmieć^[2]

(1.2) rozlegać się, rozbrzmiewać^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) гучэць

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. гук m, гучанне n

czas. гучэць ndk.

przym. гукавы

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Hasło „гучаць” w: Teresa Jasińska, Albert Bartoszewicz, Kieszonkowy słownik białorusko-polski, polsko-białoruski, Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Warszawa 2007, ISBN 978-83-214-1364-8, s. 94.
2. Hasło „brzmieć” w: Падручны польска-беларускі слоўнік, пад рэдакцыяй А.Обрэмбскай-Яблонскай і М.Бірылы, „Ведза Повшэхна”, Варшава 1962, s. 43.