średnik

średnik (język polski)

średnik (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈɕrɛdʲɲik], AS: [średʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	średnik	średniki
dopełniacz	średnika	średników
celownik	średnikowi	średnikom
biernik	średnik	średniki
narzędnik	średnikiem	średnikami
miejscownik	średniku	średnikach
wołacz	średniku	średniki

(1.1) jęz. znak przestankowy (;) oddzielający dwie wypowiedzi, posiadajcy funkcję pośrednią między kropką a przecinkiem; zob. też średnik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Znowu pomylił średnik z przecinkiem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) znak przestankowy

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. średnica ż, średniactwo n, średniak m

przym. średni

przysł. średnio

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) semicolon
• baskijski: (1.1) puntu eta koma
• czeski: (1.1) středník m
• duński: (1.1) semikolon n
• esperanto: (1.1) punktokomo
• francuski: (1.1) point-virgule m
• hiszpański: (1.1) punto y coma m
• islandzki: (1.1) semíkomma ż, depilhögg n
• jidysz: (1.1) פּינטל־קאָמע ż (pintl-kome)
• łotewski: (1.1) semikols m
• niemiecki: (1.1) Semikolon n
• nowogrecki: (1.1) άνω τελεία ż
• rosyjski: (1.1) точка с запятой ż
• slovio: (1.1) tocxerka (точерка)
• słowacki: (1.1) bodkočiarka ż
• szwedzki: (1.1) semikolon n
• ukraiński: (1.1) крапка з комою ż

źródła: