łacina

Podobna pisownia: Łacina • łaćina

łacina (język polski)

wymowa:

IPA: [waˈt͡ɕĩna], AS: [u̯aćĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal., ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	łacina	łaciny
dopełniacz	łaciny	łacin
celownik	łacinie	łacinom
biernik	łacinę	łaciny
narzędnik	łaciną	łacinami
miejscownik	łacinie	łacinach
wołacz	łacino	łaciny

(1.1) jęz. język starożytnych Rzymian; zob. też łacina w Wikipedii

(1.2) lekcja łaciny (1.1)

(1.3) pot. przen. żart. wulgarny język, przekleństwa

(1.4) środ. przen. tańce latynoamerykańskie

(1.5) daw. język niezrozumiały, żargon^[1]

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.1) Lekcje łaciny były dla niego męczarnią.

(1.2) Po matematyce mamy dzisiaj dwie łaciny i fizykę.

(1.3) Uszy więdną, jak się słucha tej łaciny dobiegającej z podwórka.

składnia:

kolokacje:

(1.1) łacina klasyczna • łacina kościelna • łacina ludowa

(1.4) sukienka do łaciny

synonimy:

(1.1) język łaciński; skr. łac., łc.

(1.3) łacina podwórkowa

antonimy:

(1.4) standard

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. łaciński mrz, łacińskość ż, łacinizm mrz, łacinnik m, łacinniczka ż, łacinka ż

przym. łaciński

przysł. łacińsko, po łacinie, po łacińsku

związki frazeologiczne:

dać łacinę • łacina podwórkowa • tańczyć po łacinie • świńska łacina

etymologia:

uwagi:

zob. też łacina w Wikicytatach

tłumaczenia:

(1.5) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: argot, żargon

• angielski: (1.1) Latin
• arabski: (1.1) لاتينية ż
• baskijski: (1.1) latin
• czeski: (1.1) latina
• duński: (1.1) latin n; (1.2) latin n
• esperanto: (1.1) Latino, latino, latina lingvo
• fiński: (1.1) latina
• francuski: (1.1) latin m
• hindi: (1.1) लातिनी
• hiszpański: (1.1) latín m; (1.3) palabrotas lm ż
• interlingua: (1.1) latin
• islandzki: (1.1) latína ż
• japoński: (1.1) ラテン語
• jidysz: (1.1) לאַטײַן n (latajn)
• koreański: (1.1) 라틴어 (nach’inŏ)
• luksemburski: (1.1) Latäin n
• łaciński: (1.1) lingua Latina, latīnus m, latina ż, latinum n
• niemiecki: (1.1) Latein n
• norweski (bokmål): (1.1) latin m/n
• norweski (nynorsk): (1.1) latin m/n
• nowogrecki: (1.1) λατινικά n lm, λατινική γλώσσα ż
• rosyjski: (1.1) латынь ż, латинский язык m; (1.3) брань ż, ругань ż
• slovio: (1.1) Latinio (Латинио)
• szwedzki: (1.1) latinsk
• turecki: (1.1) Latince
• włoski: (1.1) latino m, latina ż

źródła:

1. S. Wędkiewicz, Z dziejów polskich wyrazów i zwrotów, „Język Polski” nr 4/1914, s. 114.