Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Związek Rzemiosła Polskiego – organizacja samorządu gospodarczego rzemiosła będąca jego ogólnopolską reprezentacją[1], działająca także na prawach przymusowego krajowego spółdzielczego związku rewizyjnego w odniesieniu do spółdzielni rzemieślniczych. Jest jednym z dwóch w Polsce podmiotów na prawach przymusowego krajowego spółdzielczego związku rewizyjnego (drugim jest Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa w odniesieniu do spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych).
Wraz z organizacjami terenowymi – 27 izbami rzemieślniczymi, 479 cechami rzemiosł oraz 222 spółdzielniami – tworzy największą i najstarszą w kraju strukturę samorządu gospodarczego. Jej korzenie sięgają 1933, kiedy powstał Związek Izb Rzemieślniczych (1933–1972), zastąpiony następnie przez Centralny Związek Rzemiosła (1973–1989). Zrzesza ok. 300 tysięcy mikro, małych i średnich firm.
W 1932 izby rzemieślnicze powołały działającą nieformalnie Radę Izb Rzemieślniczych, która zorganizowała w grudniu 1932 Zjazd Delegatów Izb Rzemieślniczych. Wśród postulatów zjazdu znalazły się m.in.: stworzenie przymusu przynależności do cechów, utworzenie Związku Izb Rzemieślniczych, powołaniem instytucji zajmującej się badaniem problemów rzemiosła, podnoszenie poziomu szkolenia w rzemiośle.
Wychodząc naprzeciw postulatom środowiska i pragnąc rozwoju rzemiosła po latach kryzysu, 27 października 1933 rozporządzeniem Prezydenta Ignacego Mościckiego o izbach rzemieślniczych ich związku powołany został do życia Związek Izb Rzemieślniczych. Na mocy rozporządzenia 27 grudnia 1933 minister przemysłu i handlu nadał Związkowi Izb Rzemieślniczych pierwszy statut.
W 1946 Zarządzeniem Ministra Przemysłu dokonano reaktywacji działalności Związku Izb Rzemieślniczych. Dekretem z dnia 21 kwietnia 1948 dokonano zmiany przedwojennej ustawy o izbach rzemieślniczych i ich związku. Na jego mocy Związek Izb Rzemieślniczych został wpisany do kategorii organizacji objętych centralnym planowaniem a jego działalność podporządkowana ówczesnym realiom politycznym i gospodarczym.
W 1947 w Polsce działało: 138 tys. zarejestrowanych zakładów z 311 tysiącami zatrudnionych, 1500 cechów branżowych, 300 powiatowych związków cechów, 14 izb rzemieślniczych. W 1952 został wprowadzony obowiązek gromadzenia i przekazywania do Centralnego Urzędu Planowania wszystkich wiadomości i danych statystycznych dotyczących rzemiosła oraz obowiązek realizowania ustalonych dla rzemiosła planów. Nadzór nad działalnością ZIR sprawował Minister Przemysłu i Handlu.
W 1956 Sejm uchwalił ustawę o izbach rzemieślniczych i Związku Izb Rzemieślniczych, dzięki której rzemieślnicy uzyskali prawo do wyłaniania swych władz w wyborach. Pierwsze wybory władz cechów, izb rzemieślniczych i ZIR odbyły się w 1957.
Porównując statuty ZIR z okresu przed II wojną światową i statuty powojenne można zauważyć, iż w okresie przedwojennym głównym statutowym zadaniem ZIR było reprezentowanie wobec władzy państwowej interesów, w tym głównie interesów gospodarczych rzemiosła jako odrębnej grupy społeczno-zawodowej, a także rozwijanie oświaty zawodowej. ZIR miało ustawowo zagwarantowane prawo zgłaszania w tym obszarze propozycji i wniosków, a także prawo opiniowania aktów prawnych, mających znaczenie dla rzemiosła. W statutach ZIR z okresu 1948–1972 te uprawnienia zanikły, ustępując miejsca obowiązkom wobec władzy państwowej. Ważnym, merytorycznym zadaniem statutowym ZIR pozostało rozwijanie oświaty zawodowej w rzemiośle.
W roku 1972 ZIR otrzymał nową nazwę: Centralny Związek Rzemiosła. Zgodnie z ustawą z 1972 r. miał na celu rozwijanie działalności społeczno-gospodarczej rzemiosła, udzielanie mu pomocy oraz nadzór nad działalnością izb rzemieślniczych[2][3].
Członkami Centralnego Związku Rzemiosła były izby rzemieślnicze oraz spółdzielnie rzemieślnicze. Naczelnym organem administracji państwowej w sprawach wykonywania rzemiosła był Ministerstwo Handlu Wewnętrznego i Usług. Statut Centralnego Związku Rzemiosła był uchwalany i zmieniany przez krajowy zjazd delegatów rzemiosła. Statut ten podlegał rejestracji na zasadach określonych w przepisach dla centralnych związków spółdzielczych. Organami Centralnego Związku Rzemiosła były:
Zadania Centralnego Związku obejmowały:
W wyniku przemian ustrojowych, w 1989 uchwalono ustawę o rzemiośle, która zastąpiła ustawę o wykonywaniu i organizacji rzemiosła. Nowa ustawa zmieniła także nazwę CZR na obecną – Związek Rzemiosła Polskiego. Związek zgodnie z ustawą uzyskał statut organizacji samorządu zawodowego rzemiosła i związku pracodawców. W myśl nowej ustawy zadaniem Związki było zapewnienie zrzeszonym w nim na zasadach dobrowolności organizacjom pomocy w realizacji zadań statutowych, rozwijanie działalności społeczno-zawodowej oraz reprezentowanie interesów rzemiosła w kraju i za granicą. Z katalogu szczegółowych kompetencji i obowiązków ZRP znikły przepisy o konieczności dostosowywania działalności rzemiosła do narodowych planów gospodarczych, a także wszelkie uprawnienia władcze w stosunku do zrzeszonych organizacji i rzemieślników.
Wzmocnieniu uległy zadania z zakresu oświaty zawodowej. Związek uzyskał prawo uczestniczenia w realizacji zadań państwa z zakresu oświaty zawodowej i wychowania w celu zapewnienia zakwalifikowanych kadr dla rzemiosła i całej gospodarki oraz uprawnienie do ustalenia – w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej – nie tylko zasad i powoływania komisji egzaminacyjnych, lecz także sposobu przeprowadzania egzaminów, ustalania wzorów dyplomów i świadectw oraz zasad nauki w zakładach rzemieślniczych. Nowym obowiązkiem stało się propagowanie zasad etyki zawodowej i rzetelnego wykonywania zawodu.
W 1999 do zadań statutowych ZRP dodano podejmowanie wszelkich działań, mających na celu przygotowanie małych i średnich przedsiębiorstw oraz ich organizacji do funkcjonowania w warunkach globalizacji obrotu towarowego ze szczególnym uwzględnieniem jednolitego Rynku Europejskiego.
W 2001 zdania statutowe zmieniły się na skutek nowelizacji ustawy o rzemiośle oraz uchwalenia ustawy o Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego (uchylonej w 2015), sankcjonującej ZRP jako reprezentatywną organizację pracodawców. Od 2002 ZRP jako jedna z czterech organizacji pracodawców w Polsce była członkiem Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych
Od 2015 ZRP należy do Rady Dialogu Społecznego, a od 2003 jest członkiem Rady Przedsiębiorczości, w której skład wchodzi 11 czołowych organizacji gospodarczych kraju.
Do podstawowych zadań Związku Rzemiosła Polskiego należy w szczególności:
Przedstawiciele Związku Rzemiosła Polskiego uczestniczą w pracach m.in.:
Zadaniem ZRP, które wyróżnia je spośród innych organizacji pracodawców w Polsce jest nadzór nad organizacją oraz egzaminowaniem uczniów szkolących się w rzemiośle.
Rzemiosło dysponuje własnym, niezależnym systemem nadawania tytułów kwalifikacyjnych – czeladnika i mistrza – funkcjonującym na podstawie ustawy o rzemiośle. Obecnie kwalifikacje w firmach rzemieślniczych zdobywa ok. 90 tys. uczniów – młodocianych pracowników. W ciągu roku świadectwa czeladnicze uzyskuje blisko 48 tys. osób, a dyplomy mistrzowskie ponad 4 tys.
W ok. 1000 komisjach egzaminacyjnych zasiada kilka tysięcy specjalistów: mistrzów rzemieślników, inżynierów, techników i nauczycieli zawodu.
Nauka zawodu składa się z dwóch integralnych, równolegle realizowanych części; praktycznej zorganizowanej w zakładzie rzemieślniczym i teoretycznej zorganizowanej w szkole zawodowej lub na kursach dokształcających.
W 2003 roku powołano w ramach ZRP Radę Branżową Rzemiosła Polskiego – nieformalne, kolegialne ciało opiniodawczo-doradczym Zarządu ZRP, której celem jest działanie na rzecz rozwoju i ochrony interesów branż W jej skład wchodzą:
Związek Rzemiosła Polskiego jest członkiem następujących organizacji międzynarodowych:
ZRP uczestniczy również w pracach wielu gremiów zarówno na szczeblu unijnym, jak i krajowym:
Gremia doradcze działające na szczeblu wspólnotowym:
Gremia doradcze działające na szczeblu krajowym:
Instytucje europejskiego dialogu społecznego:
Inne gremia:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.