Związek Peowiaków

Związek Peowiaków – polska organizacja kombatancka skupiająca byłych członków Polskiej Organizacji Wojskowej działająca w latach 1929–1939

Związek Peowiaków

Państwo	Polska
Siedziba	Warszawa
Data założenia	17 marca 1929
Zakończenie działalności	1939
brak współrzędnych

Członkowie Związku Peowiaków podczas pogrzebu gen. Gustawa Orlicz-Dreszera

Historia

Powstała w 1929 w wyniku przekształcenia Polskiej Organizacji Wolności, której prezesem był inż. Jan Pohoski. Podczas zjazdu delegatów Polskiej Organizacji Wolności, który odbył się w dniach 8–9 grudnia 1928 w Warszawie, został przyjęty wniosek Zarządu Głównego o następującej treści: Zlikwidować Polską Organizację Wolności i stworzyć Zw[iązek] byłych członków P.O.W. oraz wybrać zarząd P[olskiej] O[rganizacji] Wolności na prawach komisji likwidacyjnej i organizacyjnej dla P[olskiej] O[rganizacji] Wojskowej^[1]. W rezultacie w dniu 17 marca 1929 odbył się w Warszawie zjazd założycielski Związku Peowiaków. Prezesem ZP został wybrany Adam Koc^[2]. 20 listopada 1932 na walnym zjeździe ZP prezesem zarządu głównego został wybrany Stefan Hubicki^[3]. Od 1935 na jej czele stał Edward Rydz-Śmigły, zaś głównymi działaczami byli wówczas Wacław Jędrzejewicz i Marian Kościałkowski. Organizacja zrzeszała byłych żołnierzy Polskiej Organizacji Wojskowej i blisko współpracowała ze Związkiem Legionistów Polskich, a także z BBWR i OZN. Związek zrzeszający wówczas ok. 23 tysięcy członków należał do Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny i był częścią obozu sanacyjnego. Zarząd główny ZP mieścił się do 1939 przy ul. Zielnej 45 w Warszawie^[4]. Organami prasowymi były czasopisma „Peowiak” i wspólnie ze Związkiem Legionistów Polskich „Żołnierz Legionów i POW”.

Odłamem Związku Peowiaków zrzeszającym kobiety był Związek Peowiaczek^[5].

Z tym tematem związana jest kategoria: Członkowie Związku Peowiaków.