Remove ads
Zofia Terné, właściwie Wiera Chajter (ur. 3 lutego 1909 w Równem na Wołyniu, zm. 17 sierpnia[1] 1987 w Londynie) – polska aktorka kabaretowa, piosenkarka, pianistka i kompozytorka[2].
Zofia Terné urodziła się 3 lutego 1909 roku w rodzinie żydowskiej jako córka Jakuba Chajtera i jego żony Barbary z Markiewiczów. Naukę rozpoczęła w rodzinnym mieście, a później kształciła się w słynnym Konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie, w klasie fortepianu i śpiewu solowego. Debiutowała piosenką „Tyle jest miast”, do której muzykę skomponował Nacio Herb Brown, a słowa napisał specjalnie dla niej Marian Hemar. 23 czerwca 1927 roku zdała egzamin ZASP-u i od tego samego roku związana była z teatrem Qui Pro Quo[3] aż do jego rozwiązania w 1931 roku. W późniejszych latach prowadziła współpracę nie tylko ze wspomnianym wcześniej Marianem Hemarem[4], lecz także z licznymi warszawskimi kabaretami i teatrzykami – m.in. Banda, Stara Banda, Cyrulik Warszawski, występowała też w filmach muzycznych.
2 września 1939 roku wystąpiła ostatni raz przed publicznością warszawską, w teatrzyku Figaro, którego dyrektorem był słynny konferansjer Fryderyk Jarosy. Aresztowana w październiku przez Niemców otrzymała nakaz powrotu do rodzinnego Równego. W roku 1940 zaangażowała się do polskiego Teatru Miniatur, który prowadził Konrad Tom. W czasie II wojny światowej była członkinią zespołu artystycznego 2 Korpusu Polskiego generała Władysława Andersa[5].
Jesienią 1945 roku wyjechała do Wielkiej Brytanii, występowała na scenach polskich w Londynie oraz na estradach polonijnych w świecie, śpiewała w zespołach polonijnych oraz współpracowała z sekcją polską BBC i Radiem Wolna Europa. W Londynie natychmiast zdobyła swoją dawną, ale i nową publiczność starymi szlagierami. W ostatnich latach była samotna, nie miała najbliższej rodziny. Zmarła w Londynie i tam została pochowana. Jej grób znajduje się na cmentarzu North Sheen.
Początkowo myślała o karierze śpiewaczki operowej, lecz przeszkodą w spełnieniu tych młodzieńczych marzeń i aspiracji był jej niski wzrost. W późniejszym czasie stał się on jednak jej wielkim atutem. Jak sama śpiewała później:
...taki już mój los, że Pan Bóg zamiast wzrostu dał mi głos.
Przez społeczność nazywana była małym słowikiem Warszawy, zaś jej interpretacje piosenek określano małym teatrem.
Remove ads
- Coclico
- Kiedy będziesz zakochany
- Kiedy znów zakwitną białe bzy
- Nikt tylko Ty
- Panna Marysia Telefonistka
- Preclarka z Pohulanki
- Pokoik na Hożej
- Rebeka
- Romantyczność
- Śpij miglanc
- Tyle jest miast
- Córka generała Pankratowa (1934) jako śpiewaczka w restauracji
- Parada Warszawy (1937)
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads