Zespół hipereozynofilowy

Zespół hipereozynofilowy (ang. hypereosinophilic syndrome, HES) – stan chorobowy charakteryzujący się przewlekle, znacznie podwyższoną we krwi obwodowej liczbą granulocytów kwasochłonnych (hipereozynofilia) (≥ 1500 eozynofili/mm³) przez okres przynajmniej 6 miesięcy bez wykrywalnej przyczyny i ze współistnieniem zmian w sercu, układzie nerwowym lub szpiku kostnym.

Eozynofilia

Klasyfikacje
ICD-10	D72.1

Zespół hipereozynofilowy

Epidemiologia

Na HES chorują głównie mężczyźni (90%). W Stanach Zjednoczonych w latach 1971-1982 zanotowano 50 przypadków zespołu hipereozynofilowego^[1].

Objawy

• objawy ogólne
  • gorączka
  • (nocne) poty
  • przewlekłe zmęczenie
  • brak apetytu
  • spadek masy ciała
• zmiany skórne^[2]
  • wysypki
  • świąd skóry
  • obrzęk naczynioruchowy
  • pokrzywka
• eozynofilowe zapalenie tkanki łącznej
• uszkodzenie serca (zapalenie wsierdzia, kardiomiopatia^[2], skrzepliny wewnątrzsercowe)
• uszkodzenie układu nerwowego (neuropatie^[2], zmiany w mózgu i rdzeniu kręgowym)
• kaszel
• uszkodzenie płuc^[2] (nacieki w płucach, zespół niewydolności oddechowej)
• zmiany w obrębie układu pokarmowego
  • dolegliwości żołądkowo-jelitowe
  • owrzodzenia błon śluzowych
  • powiększenie wątroby i śledziony^[2]

Leczenie

• prednizon^[1]
• prednizon z hydroksymocznikiem
• interferon alfa
• imatinib