Zespół Sturge’a-Webera
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zespół Sturge’a-Webera, naczyniakowatość twarzowo-mózgowa[uwaga 1], naczyniakowatość mózgowo-trójdzielna[uwaga 2], zespół Sturge’a-Kalischera-Webera[uwaga 3], SWS (od ang. Sturge-Weber syndrome) – rzadki zespół wad wrodzonych należący do grupy fakomatoz.
Częstość zespołu szacuje się na 1:50 000. Kobiety i mężczyźni chorują jednakowo często.
Choroba objawia się klinicznie naczyniakiem płaskim twarzy w obszarze skóry unerwianym przez pierwszą gałązkę nerwu trójdzielnego, rzadziej w dolnej części twarzy, na tułowiu i błonach śluzowych ust i gardła. Gdy znamię obejmuje górną powiekę, rozwija się jaskra. Ponadto występuje naczyniakowatość opon miękkich mózgu i połowicze lub ogniskowe napady padaczkowe. W obrębie mózgu występują zwapnienia w postaci podwójnie konturowanych girland, odpowiadających kształtom zakrętów mózgowych[1]. Należy do tzw. zespołu przerostów asymetrycznych[2].
Wyróżniono trzy typy zespołu:
Leczenie jest objawowe. Zmiany skórne mogą być poddane laseroterapii, co pozwala na rozjaśnienie lub częściowe usunięcie znamienia. Napady padaczkowe leczone są farmakologicznie lub chirurgicznie[3]. Należy monitorować stan narządu wzroku celem wczesnego wykrycia zaćmy; w części przypadków zaćmy konieczne jest leczenie chirurgiczne.
Chorobę opisali niezależnie od siebie William Allen Sturge w 1879 roku[4] i Frederick Parkes Weber w 1922[5], obok nich jedne z pierwszych opisów pozostawili Siegfried Kalischer w 1901[6], Vicente Dimitri w 1923[7] i Knud Haraldsen Krabbe w 1934[8].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
