Zakład Karny w Kłodzku

Zakład Karny w Kłodzku – jednostka typu zamkniętego dla recydywistów penitencjarnych w Kłodzku.

Budynek administracji

Mur północny

Medal upamiętniający 125-lecie zakładu

Zakład Karny w Kłodzku^[1]

Widok od południa
Państwo	Polska
Adres	57-300 Kłodzko ul. Bohaterów Getta 16
Rodzaj	zakład karny
Jednostka nadrzędna	OISW Wrocław
Przeznaczenie	zamknięty przeznaczony dla recydywistów penitencjarnych
Kierownictwo jednostki	ppłk Wiesław Zwiefka[2]
Pojemność	659
Data powstania	1945
Położenie na mapie Kłodzka Zakład Karny w Kłodzku[4]
Położenie na mapie Polski Zakład Karny w Kłodzku[6]
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Zakład Karny w Kłodzku[8]
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego Zakład Karny w Kłodzku[10]
50°25′59″N 16°38′53″E

Miejsca osadzenia więźniów politycznych w Polsce Ludowej 1944-1956

Historia

Obiekt po raz pierwszy pojawił się na mapach z lat 80. XIX wieku. Budynki kłodzkiego więzienia zostały wzniesione w 1889 roku^[11].

Podstawowy budynek został wybudowany w kształcie litery „Y”^[11]. Do zakładu po zakończeniu budowy przeniesiono więźniów przebywających wcześniej w Twierdzy Kłodzko. Kary orzekane przez sądy powszechne nazywane potocznie tzw. „karą twierdzy”, były wykonywane w górnej fortecy. Działalność tę dotyczącą wykonywania kary w fortecy zmieniono w 1939 r.^[11]

W roku 1928 powstał oddział przeciwgruźliczy^[11]. W okresie II wojny światowej więzienie było katownią osadzonych więźniów z krajów Europy okupowanych przez Niemcy^[11]. Po zakończeniu II wojny światowej, w maju 1945 r., zakład więzienny został przejęty przez władze polskie, które ustanowiły administrację wojskową^[11]. W okresie stalinowskim represjonowano tutaj m.in. Niemców, ale przede wszystkim żołnierzy podziemia i organizacji niepodległościowych oraz tych, którzy zostali uznani za „wrogów władzy ludowej”^[12].

W pierwszych latach po wojnie warunki więzienne były fatalne: ciasnota, brud, wilgoć, brak dopływu światła do cel oraz złe wyżywienie. Szerzyły się choroby zakaźne, takie jak gruźlica. Wszystko to wpływało na stosunkowo wysoką śmiertelność więźniów. Sytuacja zaczęła poprawiać się w latach 50. XX w. Szpital działający przy więzieniu uchodził za czysty i zadbany. Oddział przeciwgruźliczy uruchomiono ponownie w 1951 r., działał do 1975 r.^[12] Powstał zewnętrzny ośrodek pracy. W okresie późniejszym zorganizowano Ośrodek Przystosowania Społecznego^[11], który stanowił samodzielną od więzienia strukturę organizacyjną.

W roku 1990 Ośrodek Przystosowania Społecznego został rozformowany. Obiekty zostały podporządkowane pod administrację jednostki z nazwą – Zakład Karny Kłodzko. Teraz znajduje się tam oddział dla skazanych z niepsychotycznymi zaburzeniami psychicznymi i upośledzonych umysłowo. Poza tym w obiekcie funkcjonuje oddział dla skazanych uzależnionych od środków odurzających i substancji psychotropowych^[11].

W Zakładzie Karnym w Kłodzku prowadzi działalność składnica akt^[13]. W zakładzie funkcjonuje klub honorowych dawców krwi, który w 2014 r. obchodził 15–lecie istnienia^[11].

ZK Kłodzko jest rozgraniczony drogą publiczną (ul. Hołdu Pruskiego) stanowiąc dwa, wyodrębnione architektonicznie zespoły obiektowe^[11]. Dyrektorem zakładu jest ppłk Wiesław Zwiefka^[2].

Struktura organizacyjna

Na strukturę organizacyjną jednostki składają się^[11][13]:

• kierownictwo i stanowiska samodzielne
• dział kadr
• dział penitencjarny
• dział ochrony
• dział ewidencji
• dział finansowy
• dział kwatermistrzowski
• dział zatrudnienia osadzonych
• dział łączności i informatyki
• dział opieki zdrowotnej.

Zadania

Dyrektor Zakładu Karnego Kłodzko realizuje zadania na podstawie ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej. Do zadań realizowanych należy^[13]:

• wykonywanie tymczasowego aresztowania w sposób zabezpieczający prawidłowy tok postępowania karnego,
• ochrona społeczeństwa przed osobami osadzonymi w zakładzie karnym,
• zapewnienie w zakładzie karnym porządku i bezpieczeństwa,
• wykonywanie wszelkich czynności administracyjnych związanych z wykonywaniem tymczasowego aresztowania oraz kar i środków przymusu skutkujących pozbawienie wolności oraz dokumentowania tych czynności,
• organizowanie pracy sprzyjającej zdobywaniu umiejętności zawodowych,
• nauczanie oraz zajęcia kulturalno-oświatowe i sportowe,
• wdrażanie skazanych do readaptacji społecznej poprzez stwarzanie warunków sprzyjających do utrzymywania przez nich kontaktów z bliskimi osobami z wolności,
• zapewnienie osobom skazanym na kary pozbawienia wolności lub tymczasowo aresztowanym przestrzegania ich praw, a zwłaszcza humanitarnych warunków odbywania kary, poszanowania godności osobistej, zapewnienia opieki zdrowotnej i możliwości korzystania z posług religijnych.