Zabłocie (gmina w województwie lubelskim)

Zabłocie (alt. Zabłoć) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1809–1954^[2] na Lubelszczyźnie. Siedzibą gminy było Zabłocie.

Ten artykuł dotyczy dawnej gminy w Lubelskiem. Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy.

Zabłocie

gmina wiejska
1919–1954[1]
Państwo	Polska
Województwo	1919–39: lubelskie (II RP) 1945–54: lubelskie
Powiat	bialski
Siedziba	Zabłocie
Szczegółowy podział administracyjny (1952)
Liczba gromad 15
brak współrzędnych

Gmina Dobryń powstała w 1809 roku w Księstwie Warszawskim^[3]. Po podziale Królestwa Polskiego na powiaty i gminy z początkiem 1867 roku gmina Zabłocie weszła w skład w powiatu bialskiego w guberni siedleckiej (w latach 1912–1915 jako część guberni chełmskiej)^[4]. Gmina składała się z 13 wsi: Dobromyśl, Olszanki, Jabłeczna, Parośla-Pniski, Liszna, Mościce Dolne, Nowosiółki, Zabłocie, Zalewsze, Leniuszki, Szostaki, Terebiski i Wólka Zabłocka^[5].

W 1919 gmina weszła w skład woj. lubelskiego^[5]. Podczas okupacji gmina należała do dystryktu lubelskiego (w Generalnym Gubernatorstwie). Po wojnie w skład gminy weszła niewielka eksklawa przedwojennej gminy Miedna powiatu brzeskiego, położonej na terenie gminy Zabłocie (niedaleko wsi Szostaki). Eksklawa ta była jedną z trzech niewielkich skrawków woj. poleskiego, które w 1945 roku pozostały w Polsce.

Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina Zabłocie składała się z 15 gromad^[6]. Jednostka została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin^[7]. Z obszaru gminy utworzono Gromadzkie Rady Narodowe w Jabłecznej, Kodniu i Zabłociu^[8]. Po reaktywowaniu gmin z dniem 1 stycznia 1973 roku gminy Zabłocie nie przywrócono^[9].