Loading AI tools
gatunek ptaka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Złotopiór rudosterny[3] (Galbula ruficauda) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny złotopiórów (Galbulidae), odbywający lęgi w tropikalnym Nowym Świecie w południowym Meksyku, Ameryce Środkowej i Ameryce Południowej, aż po południową Brazylię i Ekwador. Nie jest zagrożony wyginięciem.
| Galbula ruficauda[1] | |||
| Cuvier, 1816 | |||
.jpg) Złotopiór rudosterny sfotografowany w Campo Grande w południowej Brazylii | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
złotopiór rudosterny | ||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 | |||
Gatunek ten opisał i zilustrował w 1806 roku François Levaillant, nadając mu francuską nazwę Jacamar à queue rousse[4]. W 1816 roku Georges Cuvier przydzielił mu nazwę zgodną z zasadami nazewnictwa binominalnego – Galbula ruficauda[5][6]; nazwa ta obowiązuje do tej pory[3][5][7][8][9]. Miejsce typowe to Gujana[4][5]. Epitet gatunkowy ruficauda oznacza „czerwonoogonowy” lub „rudoogonowy” (łac. rufus „czerwony, rudy”; cauda „ogon”)[10].
Wyróżnia się 6 podgatunków Galbula ruficauda[7][8][5][9].
Poszczególne podgatunki występują[5][7][8]:
Podobnie jak inne złotopióry, są to wytworne ptaki o jaskrawym ubarwieniu z długimi dziobami i ogonami. Złotopiór rudosterny mierzy zazwyczaj około 26–27 cm[11] (inni autorzy podają 22,0–24,5 cm i 25 cm[7]), dziób ma 5 cm długości u obu płci[11]. Podgatunek G. r. brevirostris ma krótszy dziób. Ptak jest metalicznie zielony na górnych partiach ciała, a pod spodem głównie pomarańczowy, także pod ogonem; na piersi ma zieloną obwódkę[7].
Płcie różnią się tym, że samiec ma białe gardło, a samica płowe; samica ma również jaśniejsze podbrzusze[7]. Samicę można rozróżnić od samca również po cieńszym, prostym dziobie i napuszonym gardle[11]. Masa ciała i długość skrzydła u samców wahała się między 25–28 g i 8,1–8,7 cm, podczas gdy samice osiągały odpowiednio 24–33 g i 8,1–8,6 cm[11].
_male.jpg)
_male_Orange_Walk.jpg)
_male_2.JPG)
Złotopiór rudosterny występuje na skraju wilgotnych lasów nizinnych, w otwartych rejonach lasów (np. wzdłuż strumieni), w otwartym podszycie zadrzewień i wysokich lasów wtórnych, na plantacjach kakaowca[7] oraz sawannach[2][11]. W północnej części Ameryki Południowej występuje także w zaroślach pustynnych, namorzynach i suchym lesie tropikalnym[7]. Zwykle ptak ten spotykany jest do wysokości 900 m n.p.m.[2], sporadycznie występuje wyżej, np. w dolinie rzeki Magdaleny (Kolumbia) do 1300 m n.p.m.[7]
Owadożerca; poluje z grzędy, siedząc z dziobem przechylonym do góry, a następnie wylatuje, aby złapać lecące owady. Jednym z powszechnie łowionych gatunków jest osa Agelaia vicina. Inne owady, które chwyta, to muchy, chrząszcze, pszczoły, ważki i motyle[11]. Co więcej, ptak ten rozróżnia jadalne i niejadalne motyle głównie na podstawie kształtu ich ciała[12].
Na Trynidadzie okresy lęgowe zarejestrowano od lutego do czerwca oraz od marca do kwietnia, natomiast na bliźniaczej wyspie Tobago okres ten trwał od lutego do lipca oraz również w sierpniu. Rozród odbywa się w norach wykopanych przez te ptaki w brzegach rzek, stromych zboczach, martwych drzewach i termitierach. Oba ptaki z pary pracują razem, aby ukończyć gniazdo. Liczba jaj w lęgu wynosi od 2 do 4, są one białe z drobnymi plamkami na powierzchni. W Kostaryce zauważono, że przez cały okres lęgowy ptaki obu płci wspólnie pracują, zmieniając się w wysiadywaniu jaj, tj. w ciągu dnia samiec wysiaduje jaja, podczas gdy samica poluje, a w nocy samica ogrzewa jaja, podczas gdy samiec poluje. Okres inkubacji trwa 19–23 dni[11].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN złotopiór rudosterny jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (ang. least concern), ponieważ jest obecny w znacznej części Ameryki Południowej i Środkowej. W 2019 roku organizacja Partners in Flight szacowała, że liczebność światowej populacji mieści się w przedziale 500 000 – 4 999 999 dorosłych osobników[2]. Chociaż populacja tego gatunku jest dość duża, liczba ta stopniowo maleje z powodu utraty siedlisk w wyniku ingerencji człowieka[11].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
