Wyżyna Wołyńska

Wyżyna Wołyńska (851.1) – makroregion fizycznogeograficzny, wyżyna znajdująca się na zachodzie Ukrainy i we wschodniej Polsce, pomiędzy dorzeczem Huczwy (dopływ Bugu) i Korczyka (dorzecze Słuczy). Wchodzi w skład Wyżyny Wołyńsko-Podolskiej.

Wyżyna Wołyńska

Zasięg regionu w obrębie Polski
Megaregion	Niż Wschodnioeuropejski
Prowincja	Wyżyny Ukraińskie
Podprowincja	Wyżyna Wołyńsko-Podolska
Makroregion	Wyżyna Wołyńska
Zajmowane jednostki administracyjne	Ukraina Polska: – woj. lubelskie

Położenie Wyżyny Wołyńskiej (pomarańczowy wielobok) na terenie Polski i Ukrainy

Na północy graniczy z Niziną Poleską (granicą jest stromy uskok o wysokości 30–50 m), na południu z równiną Małego Polesia.

Średnia wysokość 220–250 m n.p.m., maksymalna 361 m n.p.m. (358 m według dawniejszych danych) w Paśmie Pełczańskim^[1][2].

Wyżyna Wołyńska dzieli się na:

851.11 Grzęda Horodelska

851.12 Kotlina Hrubieszowska

851.13 Grzęda Sokalska

851.14 Pasmo Pełczańsko-Mizockie

851.15 Padół Horochowski

851.16 Wyżyna Łucko-Równieńska

851.17 Wyżyna Kozodawska

Wyżyna Wołyńska w granicach Polski

W granicach Polski znajduje się tylko niewielki, skrajnie zachodni fragment Wyżyny Wołyńskiej^[3]. W jego skład wchodzą trzy mezoregiony, mające przedłużenie po stronie ukraińskiej. Od północy są to:

• Grzęda Horodelska – mezoregion pokryty ciągłą warstwą lessów o miąższości uznawanej za największą w skali Polski dochodzącą do 30 metrów^[4],
• Kotlina Hrubieszowska – mezoregion będący częścią ciągu równoleżnikowych obniżeń o genezie krasowej,
• Grzęda Sokalska – mezoregion złożony z szeregu podłużnych garbów zbudowanych ze skał górnokredowych przykrytych ciągłą warstwą lessów^[5].