World Rugby Women’s Sevens Series (2017/2018) (od nazwy sponsora, HSBC – HSBC Women’s World Rugby Sevens Series) – szósta edycja World Rugby Women’s Sevens Series, organizowanej przez World Rugby corocznej serii turniejów dla żeńskich reprezentacji narodowych w rugby 7.
Szybkie fakty Termin, Liczba drużyn ...
World Rugby Women’s Sevens Series 2017/2018
|
Szczegóły turnieju
|
Termin |
30 listopada 2017 - 9 czerwca 2018 |
Liczba drużyn |
16 (z 6 konfederacji) |
Stadiony |
5 (w 5 miastach) |
I miejsce |
Australia |
II miejsce |
Nowa Zelandia |
III miejsce |
Francja |
Statystyki turnieju
|
Najwięcej punktów |
Portia Woodman (215) |
Najwięcej przyłożeń |
Portia Woodman (43) |
Strona internetowa |
Zamknij
Na początku października 2017 roku World Rugby ogłosiła, że sezon będzie się składać z pięciu turniejów – w Dubaju, Sydney, Kitakyūshū, Langford i Paryżu – rozegranych w okresie od listopada 2017 do czerwca 2018 roku. Trzy z nich odbyły się łącznie z turniejami męskimi, pozostałe zaś stanowiły odrębne zawody. W porównaniu do poprzedniego sezonu z harmonogramu wypadł turniej w USA, zaś francuski został przeniesiony do Paryża[1][2][3]. Liczbę drużyn w każdym z turniejów ustalono na dwanaście, z których jedenaście brało udział we wszystkich zawodach sezonu, dwunasty uczestnik był zaś ogłaszany przez każdymi zawodami.
Sezon został zdominowany przez reprezentacje Nowej Zelandii i Australii, które zwyciężyły we wszystkich zawodach, a pomiędzy sobą rozegrały trzy z pięciu finałów. W całym cyklu triumfowały Australijki, które jako jedyne uplasowały się na podium każdego z turniejów, po zwycięstwie w dwóch pierwszych zajęły trzecie miejsce w Japonii oraz dotarły do finału w dwóch pozostałych. Drugie w klasyfikacji generalnej Nowozelandki bez porażki zagrały w trzech ostatnich turniejach sezonu, wcześniej zaliczając finał, jednak kluczowa dla ich pozycji okazała się ćwierćfinałowa porażka z Amerykankami w Dubaju. Dzięki równej formie i pierwszemu w historii udziałowi w jednym z finałów Francuzki zajęły natomiast trzecią pozycję, spychając na czwartą lokatę medalistki wszystkich poprzednich edycji, Kanadę, dla których decydujący był zakończony na przedostatnim miejscu turniej w Japonii. Po występie w pierwszym z finałów Amerykanki nie potrafiły ustabilizować formy i ostatecznie zostały sklasyfikowane na miejscu piątym[4][5][6][7][8][9][10][11][12][13].
W klasyfikacji punktowej i przyłożeń zwyciężyła Nowozelandka Portia Woodman[14][15], jej rodaczka Michaela Blyde otrzymała natomiast Impact Player Series Award dla zawodniczki, która uzyskała największą w sezonie liczbę punktów za szarże w obronie, przełamania linii obronnej przeciwnika, ponadtrzymetrowe ataki z piłką w ręku oraz jej oddania "na kontakcie"[16][17]. Prócz tych dwóch zawodniczek do najlepszej siódemki sezonu wybrano także Evania Pelite, Emma Tonegato, Baizat Khamidova, Patricia García i Montserrat Amédée, nowicjuszką roku została uznana zaś Francuzka Coralie Bertrand[18].
Panel sędziowski, podobnie jak w poprzednich trzech sezonach, składał się z kobiet uzupełnionych o dwóch mężczyzn[19]. Sponsorem tytularnym cyklu, tak jak w przypadku zawodów męskich, był HSBC[20].
Podobnie jak w przypadku męskich rozgrywek zwycięzcą cyklu zostanie zespół, który podczas całego sezonu zdobędzie najwięcej punktów przyznawanych za zajęcie poszczególnych miejsc w każdym turnieju. Każde z zawodów gromadzą dwanaście reprezentacji, z których jedenaście jest stałymi uczestnikami cyklu (core teams), a ostatni uczestnik będzie ogłaszany przed poszczególnymi turniejami. Status core teams otrzymała najlepsza dziesiątka poprzedniego sezonu (Anglia, Australia, Fidżi, Francja, Hiszpania, Irlandia, Kanada, Nowa Zelandia, Rosja i USA), jedno miejsce zarezerwowano dla zwycięzcy turnieju kwalifikacyjnego[21], a wywalczyła je Japonia[22].
Więcej informacji core teams, Zaproszone zespoły ...
Zamknij
Przystępujące do turnieju reprezentacje mogą liczyć maksymalnie dwanaście zawodniczek. W fazie grupowej spotkania toczone są bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługuje odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Po jej zakończeniu ustalany jest ranking – pierwsze osiem zespołów awansuje do ćwierćfinałów, pozostała czwórka walczy zaś o Bowl. W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty są ustalane kolejno na podstawie[28]:
- wyniku meczów pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych punktów;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- rzutu monetą.
W przypadku remisu w fazie pucharowej, organizowana jest dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci. Jedynie mecz finałowy składa się z dwóch dziesięciominutowych części, w pozostałych zaś spotkaniach połowa meczu obejmuje siedem minut[28].
Za zajęcie poszczególnych miejsc w każdym z turniejów przyznawane są punkty liczone do klasyfikacji generalnej[28]:
Więcej informacji Miejsce, Punktacja ...
Miejsce |
Punktacja |
1 |
20 |
2 |
18 |
3 |
16 |
4 |
14 |
5 |
12 |
6 |
10 |
7 |
8 |
8 |
6 |
9 |
4 |
10 |
3 |
11 |
2 |
12 |
1 |
Zamknij
W przypadku tej samej liczby punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn są ustalane kolejno na podstawie[28]:
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- drużyny są klasyfikowane ex aequo.
Więcej informacji Miejsce, Reprezentacja ...
Zamknij
Więcej informacji Miejsce, Reprezentacja ...
Zamknij
Więcej informacji Miejsce, Reprezentacja ...
Zamknij
Więcej informacji Miejsce, Reprezentacja ...
Zamknij
Więcej informacji Miejsce, Reprezentacja ...
Zamknij
Więcej informacji Miejsce, Reprezentacja ...
Zamknij