Drobnomiska pióropusznikowa (Woldmaria filicina (Peck) Knudsen) – gatunek podstawczaków z rodziny Niaceae. Jedyny przedstawiciel rodzaju Woldmaria[1].
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Woldmaria |
| Gatunek |
Drobnomiska pióropusznikowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Woldmaria filicina (Peck) Knudsen Nordic Jl Bot. 16(2): 219 (1996) | |
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Niaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Gatunek ten został po raz pierwszy opisany (jako Solenia filicina) przez Charlesa Pecka w 1876 r.[2] W 1884 r. Petter Karsten opisał gatunek Solenia crocea, obecnie uznawany za synonimiczny[3]. Ten ostatni został przeniesiony (jako typ nomenklatoryczny) do nowo utworzonego rodzaju Woldmaria przez Williama Cooke'a w 1961 r.[4]Henning Knudsen w 1996 r. zaproponował obecnie obowiązujące ujęcie tego taksonu, przenosząc gatunek Solenia filicina do rodzaju Woldmaria i synonimizując go z Woldmaria crocea[5].
Synonimami Woldmaria filicina są[6]:
- Henningsomyces croceus (P. Karst.) Kuntze 1898
- Henningsomyces filicinus (Peck) Kuntze 1898
- Solenia crocea P. Karst. 1884
- Solenia filicina Peck 1876
- Woldmaria crocea (P. Karst.) W.B. Cooke 1961
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[7]. W polskim piśmiennictwie mykologicznym opisywany był też jako dzbanuszek pióropusznikowy[8].
Morfologia
- Owocnik
- Grzyb cyfelloidalny o owocniku rocznym w postaci cylindrycznej, wydłużonej miseczki z zawiniętym do wewnątrz brzegiem. Trzonu brak. Powierzchnia zewnętrzna brązowa z żółtobrązowymi włoskami (widocznymi dopiero pod lupą). Powierzchnia hymenialna również brązowa. Włoski brzeżne gładkie, żółtobrązowe, górą szkliste, grubościenne, cylindryczne, o spiczastych końcach[9].
- Cechy mikroskopowe
- System strzępkowy monomityczny, strzępki o szerokości do 4 μm, cienkościenne, rozgałęzione, ze sprzążkami. Podstawki maczugowate, 4-sterygmowe, 25–30 × 6–8 μm, ze sprzążką w podstawie. Bazydiospory wrzecionowate, gładkie, szkliste, z gutulą w środku, 10–13 × 3–4,5 μm[9].
Występowanie i siedlisko
Gatunek ten występuje w Europie i Ameryce Północnej. W Polsce notowany był od 1995 na południu, m.in. w Ciężkowicko-Rożnowskim Parku Krajobrazowym[8], Kotlinie Sandomierskiej, Pogórzu Rożnowskim, Pienińskim Parku Narodowym, Bieszczadzkim Parku Narodowym i krakowskim Ogrodzie Botanicznym. Najbogatsze stanowiska znaleziono w rezerwacie przyrody Słotwina[9].
Rozwija się i owocnikuje wyłącznie na kłączach i nasadach liści (najczęściej martwych) pióropusznika strusiego (Matteuccia struthiopteris), stąd jego polski epitet gatunkowy[9][7]. Jedynym przypadkiem notowania na innym podłożu jest doniesienie ze Stanów Zjednoczonych, gdzie podobno znaleziono go na paproci Osmundastrum cinnamomeum[10].
Przypisy
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
