Witold Płotnicki

Witold Płotnicki (ur. 6 listopada^?/18 listopada 1897 w Żytomierzu, zm. ?) – major artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Witold Płotnicki

Witold Płotnicki (przed 1934)
major
Data i miejsce urodzenia	18 listopada 1897 Żytomierz
Data śmierci	?
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	5 dywizjon artylerii konnej 3 dywizjon artylerii konnej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 18 listopada 1897 w Żytomierzu jako syn Stanisława i Stanisławy z d. Bagieńskiej^[1][2]. We wrześniu 1930 został przeniesiony z 5 dywizjonu artylerii konnej do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim^[3][4][5] (w roku szkolnym 1932/1933 był dowódcą I plutonu 6. baterii, a w roku szkolnym 1933/1934 – dowódcą 1. baterii)^[5].

Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 i 13. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[6]. W marcu 1939 pełnił służbę w 3 dywizjonie artylerii konnej w Podbrodziu na stanowisku I zastępcy dowódcy dywizjonu^[7].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3267^[1]
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie – „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”)
• Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[8][9]
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)^[10]

Publikacje

• Witold Płotnicki, Zarys historji wojennej 5-go dywizjonu artylerii konnej, seria Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920, Wojskowe Biuro Historyczne, Warszawa, 1929.