Wiktor Żywicki

Wiktor Żywicki (ur. 25 czerwca 1893 w Parchowie, zm. 9 września 1981 w Bytowie) – chorąży Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Wiktor Żywicki

chorąży
Data i miejsce urodzenia	25 czerwca 1893 Parchowo
Data i miejsce śmierci	9 września 1981 Bytów
Przebieg służby
Lata służby	1915–1918, 1920–1939
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Jednostki	1 batalion strzelców
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w rodzinie Józefa (zm. 1933), rolnika i Anny z Pawelskich^[1][2][3]. W latach 1899–1907 uczęszczał do szkoły ludowej w rodzinnej wsi^[4]. Po ukończeniu nauki pracował w gospodarstwie rolnym ojca^[3].

2 kwietnia 1915 został wcielony do armii niemieckiej i przydzielony do 58 pułku piechoty w Legnicy^[5]. Po kilku miesięcznym szkoleniu został przeniesiony do 270 pułku piechoty na froncie rosyjskim^[6]. W listopadzie 1917 razem z pułkiem został przeniesiony na front francuski^[6]. Wziął udział między innymi w bitwie nad Sommą^[6]. W czasie pobytu na froncie francuskim został ranny, awansowany na starszego szeregowca i odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy^[6]. 18 grudnia 1918 został zwolniony z armii niemieckiej^[6].

14 lutego 1920 wstąpił jako ochotnik do 66 Kaszubskiego pułku piechoty. W bitwie pod Horodcem, dowodząc plutonem w 10 kompanii przeprowadził brawurowy atak, który zadecydował o zdobyciu znacznego terenu. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[7] i awansowany na stopień sierżanta^[3]. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w zawodowej służbie wojskowej. Służył w 1 batalionie strzelców w Chojnicach. W 1932 ukończył siedem klas szkoły powszechnej w Chojnicach^[8]. Awansował na chorążego^[3]. Wziął udział w kampanii wrześniowej^[3].

Po zakończeniu II wojny światowej prowadził własne gospodarstwo rolne i pracował w zakładach państwowych. Zmarł w Bytowie, pochowany na cmentarzu w Parchowie.

Był żonaty z Agnieszką z Paszylków, dzieci: Bolesław (ur. 1922), Irena (ur. 1926), Lubomiła (ur. 1929), Zbigniew (ur. 1934)^[3].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 412 (108)^{[uwaga 1]} – 19 lutego 1921^[9][10]
• Medal Niepodległości – 27 czerwca 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[11][1][12]
• Brązowy Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”^[13][14][3]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[15]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[15]
• Odznaka za Rany i Kontuzje z jedną gwiazdką^[16]
• Krzyż Żelazny II klasy^[6]

Uwagi

1. Wiktor Żywicki w kwestionariuszu kawalera Orderu Virtuti Militari napisał 27 marca 1934, że posiada krzyż z wybitym na stronie lewej numerem „108”^[2], natomiast Naczelny Wódz dekretem L. 11430/V. M. Adj. Gen. z 19 lutego 1921 nadał mu krzyż z numerem „412”.

Przypisy

1. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-28]..
2. Kolekcja ↓, s. 1.
3. Polak (red.) 1991 ↓, s. 169.
4. Kolekcja ↓, s. 2, 4.
5. Kolekcja ↓, s. 3, 4.
6. Kolekcja ↓, s. 4.
7. Jankiewicz 1929 ↓, s. 35.
8. Kolekcja ↓, s. 2.
9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 26 czerwca 1922, s. 468.
10. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-28]..
11. M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323.
12. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-28]..
13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 31 października 1938, s. 8.
14. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-28]..
15. Kolekcja ↓, s. 3.
16. Kolekcja ↓, s. 1 foto..

Bibliografia

• Żywicki Wiktor. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.5-482 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-22].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Wacław Jankiewicz: Zarys historii wojennej 66-go Kaszubskiego Pułku Piechoty im. Marszałka J. Piłsudskiego. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.