Wikipedysta:Rynio55/brudnopis/12 bmed
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
12 Batalion Medyczny (12 bmed) – pododdział służby zdrowia Wojska Polskiego.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Tradycje | |
| Święto | |
| Rodowód |
45 Batalion Medyczny, 45 Batalion Medyczny-Szpital Wojskowy |
| Kontynuacja |
WSPL SPZOZ w Stargardzie Szczecińskim |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr lek. Mieczysław Pilch |
| Ostatni |
ppłk lek. Andrzej Pastuszek |
| Działania zbrojne | |
| nie uczestniczył | |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Rodowód batalionu medycznego 12 Dywizji Piechoty
W Zamościu i okolicach na podstawie[1] rozpoczęto formowanie 12 Dywizji Piechoty[2]. W składzie dywizji zamierzono utworzyć 14 Samodzielny Batalion Medyczno-Sanitarny (poczta polowa numer 52180). W dniu 15 listopada 1944 roku zaniechano tworzenia 3 Armii WP[3]. Będące w początkowym stadium organizacji oddziały dywizji, w tym 14 sbmed-san zostały rozformowane. Żołnierze dywizji zostali wcieleni do jednostek 2 Armii WP, a sprzęt i uzbrojenie zwrócono do magazynów 1 Frontu Białoruskiego[3].
Historia stargardzkiego batalionu medycznego
Podsumowanie
Perspektywa
Genealogia 12 Batalionu Medycznego ze Stargardu Szczecińskiego, który w swojej historii był kilka razy przeformowywany, ma historyczne powiązanie z 12 Dywizją Piechoty. Z dniem 15 marca 1945 roku na podstawie[4], w terminie do 30 kwietnia 1945 roku, nakazano powtórnie sformować 12 Dywizję Piechoty[3]. W skład 12 DP wszedł 9 Samodzielny Batalion Sanitarny[3] z miejscem postoju w Gnieźnie. W terminie do 10 listopada 1945 roku batalion został rozformowany na podstawie[5].
W 1955 roku na podstawie [6] dywizje piechoty typu A zostały przeniesione na nowe etaty. W garnizonie Szczecin, w składzie 12 Dywizji Piechoty został sformowany 45 Batalion Medyczno-Sanitarny (JW 1183), natomiast w garnizonie Stargard Szczeciński, w składzie 14 Dywizji Piechoty został utworzony 39 Batalion Medyczno-Sanitarny (JW 1052)[7]. Obie jednostki funkcjonowały w oparciu o etat Nr 2/196 batalionu medyczno-sanitarnego dywizji z dnia 12 września 1955 roku. Stan etatowy liczył jedynie 24 wojskowych i 20 pracowników kontraktowych. Bataliony były skadrowane i rozwijane na czas wojny[8]. 3 listopada 1956 roku na podstawie[9] 45 bmed-san w Szczecinie został rozformowany.
45 Batalion Medyczny (JW 4421)
Zwiastunem powstania 12 Batalionu Medycznego (SZ RP) był rozkaz dowódcy POW[10][11], który dekretował powstanie jednostki 3 sierpnia 1961 roku z miejscem stacjonowania Stargard Szczeciński z nazwą 45 Batalion Medyczny (JW 4421). Jednostka podporządkowana została dowódcy 12 Dywizji Zmechanizowanej. Wyznaczone zostało dowództwo z kilkunastoosobową grupą kadry, trzon której stanowili oficerowie i podoficerowie zawodowi z jednostek 12 Dywizji Zmechanizowanej, w tym lekarze ze 109 Wojskowego Szpitala Garnizonowego w Szczecinie. Pierwszym dowódcą jednostki czasowo pełniącym obowiązki został kpt. lek. Stanisław Kaczmarek ze 109 WSG[12]. Na stanowisko szefa sztabu wyznaczono kpt. Włodzimierza Chmielewskiego, który czasowo pełnił również obowiązki zastępcy dowódcy ds. politycznych. Do czasu ich objęcia przez mjr Kazimierza Podświadka stanowisko kwatermistrza objął kpt. Józef Kałużyński. Dowódcą kompanii medycznej został por. lek. Studziński[12]. Do głównych zadań batalionu należało udzielanie specjalistycznej pomocy medycznej żołnierzom i członkom ich rodzin, a w warunkach wojennych udzielanie kwalifikowanej pomocy medycznej rannym i chorym w różnych formach walki dywizji. Dowódcą etatowym 45 Batalionu Medycznego został major lekarz Mieczysław Pilch[12], zaś zastępcą ds. politycznych major Kazimierz Podświadek, szefem sztabu kapitan Włodzimierz Chmielewski, a kwatermistrzem major Józef Kałużyński[12]. Rok 1961 oraz 1962, to okres w którym doskonali się struktura organizacyjna jednostki. Wykształca się jej prawdziwy profil bojowy, szkoleniowy i usługowo-leczniczy. Przy pełnym zaangażowaniu całego stanu osobowego wspierającego prace remontowe prowadzone środkami i siłami fachowymi służby kwat. - bud. 12 Dywizji Zmechanizowanej dokonuje się adaptacji bloku koszarowego, w którym zostają urządzone oddziały: chirurgiczny z blokiem operacyjnym, wewnętrzny oraz część polikliniczna wraz ze sztabem. Batalion zostaje wyposażony w nowoczesny sprzęt bojowy i techniczny, urządzenia, aparaturę specjalistyczną i medyczną oraz kadrę dowódczo-medyczną. Lekarze i personel pielęgniarski biorą aktywny udział w organizowaniu "białych niedziel" w ramach których dokonuje się masowych badań profilaktycznych pracowników PGR w powiecie stargardzkim, pracowników zakładów przemysłowych, a zwłaszcza młodzieży szkolnej[12].
Jesienią 1962 roku część jednostek 12 Dywizji Zmechanizowanej wzięła udział w manewrach wojsk Układu Warszawskiego pod kryptonimem „Odra-Bałtyk”[13][14], w których udział brały oddziały Armii Radzieckiej i Narodowej Armii Ludowej NRD. W ćwiczeniach tych wziął udział 45 Batalion Medyczny[15], który rozwinął dywizyjny punkt medyczny[12]. Jesienią 1963 roku następuje zmiana na stanowisku szefa sztabu jednostki, które obejmuje mjr Stanisław Korgul[12]. W maju 1964 roku odchodzi do rezerwy pełniący obowiązki dowódca kompanii medycznej ordynator oddziału chirurgicznego por. lek. Pezacki, którego obowiązki obejmuje por. lek. Henryk Jarmołowicz[12].
W lipcu 1965 roku 12 Dywizja Zmechanizowana wspólnie z 7 Dywizją Desantową uczestniczyła w ćwiczeniu pod kryptonimem „Bałtyk-Wisła”[16][14]. W ćwiczeniu tym brał udział 45 Batalion Medyczny[17] W 1967 roku następuje zmiana na stanowisku dowódcy, które obejmuje mjr lek. Jan Białożyński[12]. W lutym 1967 roku 12 Dywizja Zmechanizowana uczestniczyła w formie ćwiczenia dywizyjnego pod kryptonimem „Gil-67”. W ćwiczeniu tym brał udział 45 Batalion Medyczny[18][12] na poligonie Okonek, gdzie w sposób wzorowy zorganizowała i prowadziła zajęcia pokazowe dla przedstawicieli państw Układu Warszawskiego oraz kierownictwa Ministerstwa Obrony Narodowej. W czasie zajęć jednostka jest wizytowana przez wiceministra ON gen. broni Bordziłowskiego[12]. W listopadzie 1967 roku odchodzi na nowe stanowisko służbowe kwatermistrz mjr Kałużyński[12], którego zastępuje czasowo por Biernacki. W kwietniu 1968 roku dokonuje się zmiana na stanowisku zastępcy dowódcy ds. politycznych, które obejmuje kpt. Józef Rosiak[12]. W tym samym czasie obowiązki szefa sztabu przejmuje od mjr Korgula kpt. Józef Kołodziejczak[12]. W kwietniu 1969 roku obowiązki kwatermistrza jednostki obejmuje mjr Wieńczysław Downar[12]. We wrześniu 1969 roku batalion wziął udział w ćwiczeniu wojsk Układu Warszawskiego pod kryptonimem „Odra-Nysa 69”[19][12].
W 1970 roku obowiązki dowódcy na podstawie [20] obejmuje mjr lek. Jerzy Krukowski[12]. Dotychczasowy dowódca mjr lek. Jan Białożyński odszedł na nowe stanowisko służbowe do 109 WSG w Szczecinie. W marcu 1973 roku na podstawie[21] dowódcą batalionu zostaje mjr lek. Florian Płaneta[12]. Dotychczasowy dowódca mjr lek. Jerzy Krukowski odszedł na nowe stanowisko służbowe, szefa służby zdrowia 12 Dywizji Zmechanizowanej im. Armii Ludowej w Szczecinie. Na jesieni dokonuje się zmiana na stanowisku szefa sztabu jednostki. Obowiązki przyjmuje od mjr Kołodziejczyka mjr Wacław Krzysztofik[12] z 9 Pułku Zmechanizowanego. Wysokie wyniki otrzymuje jednostka z Inspekcji Sił Zbrojnych PRL przeprowadzonej w 1974 roku. Batalion uzyskuje średnią ocenę 3.68 [22]. Z dniem 2 stycznia 1975 roku przybył z 9 Pułku Zmechanizowanego mjr Zygmunt Gospodarek celem objęcia obowiązków zastępcy dowódcy 45 Batalionu Medycznego ds. politycznych na podstawie[23][24]. W dniach 15-21.05.1975 roku odbyły się ćwiczenia pod kryptonimem "Harpia-75"[25][12]. Powołanych zostało do odbycia powyższych ćwiczeń 57 żołnierzy rezerwy w tym 8 lekarzy[26].
W czerwcu 1976 roku po półrocznym okresie służby w V-tej zmianie w jednostce specjalnej Wojska Polskiego przy Organizacji Narodów Zjednoczonych na Bliskim Wschodzie powrócili do batalionu celem pełnienia dalszej służby: kpt. lek. Czesław Grzeszczyk, st. sierż. Leon Marcfeld, st. sierż. Kazimierz Dobrowolski[27]. We wrześniu 1976 roku jednostki 12 Dywizji Zmechanizowanej brały udział w ćwiczeniach wojsk Układu Warszawskiego pk. „Tarcza-76” uzyskując ocenę bardzo dobrą[28]. W ćwiczeniu tym brał udział 45 Batalion Medyczny, który rozwinął dywizyjny punkt medyczny[12]. W dniach 15 - 27 czerwca 1977 roku batalion uczestniczył w ćwiczeniu dywizyjnym w Inspekcji Sił Zbrojnych MON[29][12]. Batalion został oceniony na 4.36. Ćwiczenie inspekcyjne odbyło się pod kryptonimem "Waruga-77"[12]. W dniach 15-20.02.1978 roku batalion brał udział w ćwiczeniu taktycznym pod kryptonimem "Orlatan-78"[30] i uzyskał ocenę 3.78. W dniach 18-24.03.1979 roku jednostki 12 Dywizji Zmechanizowanej brały udział w ćwiczeniu dywizyjnym pod kryptonimem "Sokół -79" z udziałem jednostek armii radzieckiej[28]. W tym ćwiczeniu taktycznym brał udział 45 Batalion Medyczny[31]. W dniu 21 maja 1979 roku na ćwiczenia wojskowe rezerwy powołano 46 żołnierzy[32]. W dniach 23-24.08.1979 roku zostały przeprowadzone ćwiczenia pokazowe dla studentów akademii medycznych[33]. W dniach 24-26.05.1980 roku zostały przeprowadzone ćwiczenia taktyczno-tyłowe ze stanem osobowym batalionu oraz powołanej rezerwy[34]. Ćwiczenia zostały ocenione przez sztab 12 Dywizji Zmechanizowanej im. Armii Ludowej na ocenę 4.20. W 1980 roku w ramach konkursu o najlepszy batalion medyczny na szczeblu Wojska Polskiego 45 bm w Pomorskim Okręgu Wojskowym zajął pierwsze miejsce ze średnią oceną 4.91[35][12]. 28 kwietnia 1981 roku w związku z reorganizacją batalionu oraz likwidacją etatów zgodnie z rozkazem dowódcy 12 Dywizji Zmechanizowanej im. Armii Ludowej rozliczono i przeniesiono do innych jednostek 18 żołnierzy[36][12].
45 Batalion Medyczny-Szpital Wojskowy (JW 4421)
21 lipca 1981 roku na podstawie[37] 45 Batalion Medyczny został przeformowany w 45 Batalion Medyczny-Szpital Wojskowy (JW 4421)[38][39]. Dowódcą batalionu był dalej podpułkownik lekarz Florian Płaneta, zastępcą major Zygmunt Gospodarek, szefem sztabu major Tadeusz Krzysztofik, a następnie major Tadeusz Krzywiźniak i major Edward Serejuk, natomiast kwatermistrzem major Wiaczesław Downar, a później major Leszek Śliwiński i major mgr Jerzy Tetera. Z końcem lipca 1981 roku w 45 Batalionie Medycznym-Szpital Wojskowy funkcjonowały szpitalne wojskowe oddziały: wewnętrzny i chirurgiczny[12]. Kadrę tych oddziałów tworzyli lekarze: podpułkownik Florian Płaneta, majorowie Włodzimierz Wasiluk, Marian Główczewski, Jerzy Olejnik, Waldemar Król, Tadeusz Markowski, Marek Rusiecki, Michał Gliwa, Andrzej Radziewicz-Winnicki, Janusz Drużyński, Kazimierz Wilczyński, kapitanowie Leszek Haus, Józef Chabowski, Henryk Jarmołowicz i Mieczysław Paluszkiewicz oraz porucznik Bogusław Noga[12]. 4 sierpnia 1981 roku zgodnie z planem szkolenia na II specjalność w ramach gromadzenia potrzeb mobilizacyjnych POW przybyło do jednostki 42 żołnierzy rezerwy na okres od 4.08.-6.10.1981r.[40]. 13 grudnia 1981 roku dwie godziny po otrzymaniu sygnału o wprowadzeniu gotowości bojowej zagrożenia wojennego jednostkom 12DZ nakazano rozpoczęcie przegrupowania do rejonów alarmowych[41]. Wprowadzony został stan wojenny na terytorium całego kraju. Ukonstytuowała się WRON. 45 Batalion Medyczny-Szpital Wojskowy zgodnie z rozkazem przełożonych przegrupował się w nakazany rejon Dobropole Gryfińskie[42][12]. W rejonie tym prowadzono intensywną pracę informacyjno-wyjaśniającą odnośnie aktualnej sytuacji w kraju. 24 grudnia zgodnie z rozkazem przełożonych jednostka powróciła do garnizonu Stargard. 23 stycznia 1982 roku ubył do rezerwy po 32 latach służby kpt. Władysław Biernacki [43]. W dniu 21 lipca 1982 roku na uroczystej zbiórce dowódca 12DZ im. Armii Ludowej odznaczył mjr Zygmunta Gospodarka Krzyżem Kawalerskim, mjr Leszka Hausa i mjr Tadeusza Markowskiego Krzyżem Zasługi[12]. 3 maja 1983 roku przybyło do jednostki 39 żołnierzy rezerwy celem odbycia 30-to dniowych ćwiczeń wojskowych[44]. Na podstawie egzaminu specjalność sanitariusza zdobyło 38 żołnierzy rezerwy. W dniach 3-12.06.1983 roku zgodnie z planem szkolenia rezerw osobowych jednostki odbyły się 10-cio dniowe ćwiczenia wojskowe z udziałem stanów osobowych batalionu i zalążków[45].
W dniach 21.03-3.04.1984 roku jednostki 12 Dywizji Zmechanizowanej brały udział w ćwiczeniu sojuszniczym pod kryptonimem "Południe - 84"[46]. W ćwiczeniu tym brał udział 45 Batalion Medyczny-Szpital Wojskowy, który rozwinął dywizyjny punkt medyczny[47]. W dniach 26.02-6.03.1985 roku batalion brał udział w ćwiczeniach taktycznych 12DZ pod kryptonimem "Rubin - 85"[48]. W sierpniu 1986 roku obchodzono uroczyście 25-lecie powstania 45 Batalionu Medycznego[12]. W dniach 10.09-23.09.1986 roku batalion brał udział na OC Żagań w ćwiczeniach pod kryptonimem "Agat-86"[46]. W dniach 25.02 - 14.03.1987 jednostki 12 Dywizji Zmechanizowanej uczestniczyły w siedmiodniowym ćwiczeniu na poligonie drawskim pk. "Opal-87", w którym po raz pierwszy wzieli udział obserwatorzy 22 państw-sygnatariuszy Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (KBWE)[46]. W ćwiczeniu tym brał udział 45 Batalion Medyczny-Szpital Wojskowy z mobilizacyjnym rozwinięciem jednostki i powołaniem 106 żołnierzy rezerwy [49].
W dniu 13 czerwca 1988 roku odbyła się uroczysta zbiórka całego stanu osobowego jednostki z udziałem kwatermistrza zastępcy dowódcy 12DZ płk dypl. Stanisława Filipiaka i szefa służby zdrowia 12DZ - mjr lek. Andrzeja Szaniawskiego, celem pożegnania w związku z przejściem do rezerwy ppłk lek. Floriana Płanety[50]. Obowiązki dowódcy objął dotychczasowy ordynator oddziału wewnętrznego mjr lek. Antoni Kalinowski[51][12]. 16 stycznia 1989 roku przeprowadzono konkurs o "Złoty Czepek Pielęgniarski". W wyniku przeprowadzonych eliminacji najlepszymi okazało się: Barbara Olearczuk, Urszula Alochna, Iwona Kaczmarek i Grażyna Sroczyńska [52][12]. W dniu 5 lutego 1990 roku na uroczystej zbiórce, po 36 latach służby wojskowej, został pożegnany przez dowódcę 12DZ gen. Bolesława Balcerowicza - zastępca dowódcy 45 bm ds. wychowawczych ppłk Zygmunt Gospodarek. Obowiązki zastępcy objął por. mgr Kazimierz Wyrwa[12]. 1 marca 1991 roku rozpoczął się kurs dowódców kompani medycznych, w których uczestniczyli lekarze cywilni ze wszystkich okręgów wojskowych. W kwietniu 1991 roku ustanowiono odznakę pamiątkową[53] dla 45 bm. Odznakę zaprojektował społecznie doc. dr hab. inż. arch. Jacek Radziewicz - Winnicki, a wykonana została dzięki dużemu zaangażowaniu mjr lek. Andrzeja Radziewicza - Winnickiego.
W dniach 19.09.-26.09.1992 roku sztab i jednostki 12 Dywizji Zmechanizowanej brały udział w ćwiczeniach dowódczo-sztabowych kierowanych przez dowódcę POW gen. dyw. Tadeusza Bazydłę pk. "Opal-92"[54]. W ćwiczeniach tych brał udział 45 Batalion Medyczny-Szpital Wojskowy z mobilizacyjnym rozwinięciem jednostki i powołaniem 102 żołnierzy rezerwy[55]. W listopadzie 1992 roku w ramach powrotu do tradycji III Rzeczpospolitej - kadra zawodowa została wyposażona w czapki garnizonowe. W dniu 2 lutego 1993 roku została przeprowadzona kontrola problemowa jednostki przez sztab POW. Jednostka z kontroli otrzymała ocenę dobrą[56]. 2 marca 1993 roku rozpoczął się kurs dowódców kompani medycznych, w których uczestniczyło 17 lekarzy cywilnych ze wszystkich okręgów wojskowych. Komendantem kursu został wyznaczony mjr lek. Andrzej Radziewicz-Winnicki[57]. W dniu 27 lipca 1993 roku odbyła się uroczysta przysięga żołnierska kadry zawodowej batalionu według nowego wzoru "roty". Przysięgę odbierał dowódca ppłk lek. Antoni Kalinowski, a na sztandar przysięgali kpt. inż. Ryszard Jasiński, por lek. Waldemar Matusiak, chor. Jacek Jaworski oraz st. sierż. szt. Mieczysław Rola.
Z dniem 31 lipca 1993 roku na mocy[58]dokonano redukcji zatrudnienia bazowego pracowników cywilnych do 34 etatów. Zawieszono działalność szpitalnych oddziałów, izby przyjęć oraz kuchni. Nową strukturę dostosowano do stworzonych możliwości rozbudowując udzielanie świadczeń w Poliklinice. 9 sierpnia 1993 roku Minister Obrony Narodowej wpisał batalion do rejestru zakładów opieki zdrowotnej. 5 listopada 1993 roku duży sukces odniosła ekipa batalionu medycznego w składzie: ppłk lek. Antoni Kalinowski, mjr Edward Serejuk, mjr Leszek Śliwiński w zawodach strzeleckich o "Puchar Komendanta" Rejonowego Policji w Stargardzie Szczecińskim, która na 15 startujących drużyn zdobyła puchar zajmując I miejsce. Indywidualnie II miejsce zajął mjr Edward Serejuk [59]. 9 listopada 1993 roku w ramach kontyngentu pokojowych Sił Zbrojnych ONZ wyjechał do Syrii mjr lek. Leszek Haus - specjalista anestezjolog[12].
W dniach 12.02-21.03.1994 roku jednostki 12 Dywizji Zmechanizowanej uczestniczyły w wieloszczeblowym ćwiczeniu dowódczo-sztabowym z oznaczonymi wojskami pod kryptonimem "Opal-94"[54]. W ćwiczeniu tym brało udział dowództwo 45 Batalionu Medycznego-Szpital Wojskowy[60]. W maju 1994 roku odbyło się szkolenie kadry, żołnierzy służby zasadniczej i lekarzy garnizonu w szkoleniu zintegrowanym oraz w ramach treningu dowódczo-sztabowego. 16 września 1994 roku podczas pierwszego zebrania oficerów wybrano męża zaufania, którym został ppłk lek. Marian Główczewski. 23 września 1994 roku kadra jednostki zdawała obowiązkowy egzamin ze szkolenia fizycznego[12]. W dniach 3.03.-7.04.1995 roku odbył się kurs starszych sanitariuszy dla potrzeb jednostek 12DZ.
W dniu 11 sierpnia 1995 roku za wieloletnią współpracę z 45 Batalionem Medycznym wyróżniony został pamiątkowym medalem dowódca 37 Pułku Artylerii - płk dypl. Wojciech Wawrzyniak[61]. 15 grudnia 1995 roku odbyło się w jednostce okolicznościowe spotkanie podczas, którego dowódca ppłk lek. Antoni Kalinowski podziękował księdzu kapelanowi Piotrowi Krauze za owocną współpracę oraz życzył wszelkiej pomyślności. Ksiądz kapelan odszedł do garnizonu w Bemowie[12]. Z dniem 1.01.1996 roku na podstawie[62] powołana została w batalionie samodzielna sekcja finansowa, której szefem został chor. Jacek Jaworski[12]. 25 lutego 1996 roku odbył się trening dowódczo-sztabowy przygotowujący kadrę do wykonywania działań wynikających z zadania rocznego. Z okazji Dnia Pracownika Służby Zdrowia zorganizowano na strzelnicy garnizonowej VII zawody strzeleckie o puchar dowódcy 45 Batalionu Medycznego-Szpital Wojskowy.
W dniu 26 marca 1996 roku dowódca 12 Dywizji Zmechanizowanej wydał rozkaz na podstawie którego 45 Batalion Medyczny-Szpital Wojskowy z dniem 31 grudnia 1996 roku ma zostać przeformowany w 12 Batalion Medyczny-Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska (JW 4421)[63][12][14]. 4 czerwca 1996 roku w ramach prowadzonej restrukturyzacji jednostki odbyło się posiedzenie zespołu na którym dokonano personalnej obsady nowego etatu jednostki. W posiedzeniu uczestniczyli - Szef Wydziału Służby Zdrowia 12DZ mjr lek. Tadeusz Śliwka, Szef Kadr 12DZ mjr Jerzy Rybczyński oraz dowódca batalionu medycznego ppłk lek. Antoni Kalinowski.
W czerwcu 1996 roku jednostki 12 Dywizji Zmechanizowanej brały udział w wieloszczeblowym dywizyjnym ćwiczeniu dowódczo-sztabowym pod kryptonimem "Opal-96"[54]. W tym ćwiczeniu brało udział dowództwo 45 Batalionu Medycznego-Szpital Wojskowy [12][64]. Z dniem 30.09.1996 roku zakończono w batalionie pełnienie służby oficera dyżurnego. Jego obowiązki przejęła 6 Brygada Kawalerii Pancernej. 1 października 1996 roku w ramach prowadzonej restrukturyzacji jednostki, obowiązki zastępcy w jednostce objął kpt.lek. Robert Radkowski. W październiku 1996 roku dowództwo i sztab 12 Dywizji Zmechanizowanej brało udział w dwuszczeblowym ćwiczeniu prowadzonym przez dowódcę POW pod kryptonimem "Ametyst-96"[54]. W ćwiczeniu tym brało udział dowództwo 45 Batalionu Medycznego-Szpital Wojskowy[65]. 18 października 1996 roku w okresie reorganizacji jednostki obchodzono jubileusz 35-lecia jej powstania[66][12].
12 Batalion Medyczny-Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska (JW 4421)
Z dniem 31 grudnia 1996 roku 45 Batalion Medyczny-Szpital Wojskowy został przeformowany w 12 Batalion Medyczny-Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska[12][14]. W dniu 2 stycznia 1997 roku dowódca 12 Batalionu Medycznego-Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska (JW 4421) ppłk lek. Antoni Kalinowski postawił zadania na 1997 rok [67]. W odprawie uczestniczyli zastępca dowódcy kpt. lek. Robert Radkowski, szef logistyki - zastępca dowódcy mjr mgr Jerzy Tetera oraz podlegli kierownicy komórek. Z okazji Dnia Pracownika Służby Zdrowia rozegrano VIII zawody strzeleckie o puchar dowódcy 12 Batalionu Medycznego-Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska. Obecny był podczas rozgrywania zawodów szef logistyki 12DZ ppłk dypl. Zdzisław Twardowski. 15 kwietnia 1997 roku obchodziła jubileusz 30-lecia pracy zawodowej ( wszystkie lata przepracowała w tutejszym batalionie) pielęgniarka dyplomowana Elżbieta Cendrowska[68]. W maju został przeprowadzony zgodnie z planem rocznym trening sztabowy. 23 maja 1997 roku nastąpiła zmiana na stanowisku dowódcy 12DZ. Dotychczasowy dowódca płk dypl. Andrzej Lelewski odszedł na zastępcę szefa sztabu POW, zaś obowiązki dowódcy 12DZ objął płk dypl. Mieczysław Stachowiak. W dniach 16-27.06.1997 roku komisja Departamentu Kontroli MON pod przewodnictwem płk dypl. Stanisława Janikowskiego przeprowadziła kontrolę gospodarczą w 12 Batalionie Medycznym-Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska[69].
W dniach 17-20.06.1997 roku sztab i oddziały 12 Dywizji Zmechanizowanej brały udział w ćwiczeniach dowódczo-sztabowych pk. "Opal-97"[54]. W ćwiczeniach tych w ramach 12 DZ brało udział dowództwo 12 Batalionu Medycznego-Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska[70]. 15 sierpnia 1997 roku uroczyście obchodzono święto Wojska Polskiego oraz 36-rocznicę powstania batalionu medycznego, podczas którego zostały przeczytane rozkazy dzienne mianujące na wyższe stopnie wojskowe[71]. W dniu 9.09.1997 roku wizytowało jednostkę szefostwo służby zdrowia POW w składzie: Zastępca Szefa Służby Zdrowia ds. Zaopatrzenia Medycznego - ppłk Rapicki oraz Pielęgniarka Naczelna POW mgr Feltman. Wizyta wypadła bardzo dobrze. W październiku zgodnie z planem szkolenia odbyły się w jednostce egzaminy z regulaminów, strzelania oraz ze szkolenia fizycznego[72]. W listopadzie 1997 roku została przeprowadzona kontrola bazy szkolenia medycznego, której dokonał Szef Katedry OOZW WAM płk dr Marian Dujczyński.
W dniu 3 stycznia 1998 roku dowódca 12 Batalionu Medycznego-Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska ppłk lek. Antoni Kalinowski postawił zadania na 1998 rok[73]. W odprawie uczestniczyli zastępca dowódcy kpt. lek. Robert Radkowski, szef logistyki - zastępca dowódcy mjr mgr Jerzy Tetera oraz podlegli kierownicy komórek. W 1998 roku roku sztab i oddziały 12 Dywizji Zmechanizowanej brały udział w ćwiczeniach dowódczo-sztabowych pk. "Opal-98"[54]. W ćwiczeniu tym bierze udział dowództwo batalionu[74]. Rok 1999 to okres przeformowania 12 Batalionu Medycznego-Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska w 12 Batalion Medyczny (SZ RP)[75]. Od marca 1999 roku w sztabie dywizji oraz sztabach jednostek, w tym w 12 Batalionie Medycznym-Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska, przyjęto nową strukturę funkcjonalno-organizacyjną dostosowaną do standardów obowiązujących w NATO[76]. Dowództwo batalionu w 1999 roku bierze udział w ćwiczeniu z użyciem wojsk i sprzętu pk. ,,Bałtycki Trójkąt" oraz ,,Węgielny Wyłom" [77].
12 Batalion Medyczny (JW 4421)
Z dniem 1 stycznia 2000 roku 12 Batalion Medyczny-Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska został przeformowany w 12 Batalion Medyczny (SZ RP) (JW 4421). Batalion pozostał w strukturze 12 Dywizji Zmechanizowanej, natomiast WSPL na podstawie zarządzenia Nr 43/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 października 1999 roku została przekształcona w podmiot leczniczy pod nazwą „Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Stargardzie Szczecińskim”[78]. Dyrektorem został Leszek Haus. Przychodnia funkcjonuje do chwili obecnej, a nadzór nad jej działalnością wykonuje w imieniu Ministra Obrony Narodowej Szef Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia – Szef Służby Zdrowia Wojska Polskiego. Dowódcą 12 Batalionu Medycznego (SZ RP) (JW 4421) został mjr lek. Brzuśmian.[79]. W lutym 2007 roku dowódca 12 DZ gen. bryg. Jerzy Michałowski wydał rozkaz w sprawie rozformowania 12 Batalionu Medycznego ( JW4421). Na podstawie [80] ostatni dowódca 12 bmed ppłk lek. Andrzej Pastuszek rozformował jednostkę w terminie do 31 grudnia 2007 roku. W miejsce batalionu, w strukturze organizacyjnej 12 Batalionu Dowodzenia, sformowany został Zespół Medyczny w 12 Batalionie Dowodzenia będący w strukturze 12DZ[81][14].
Dowódcy batalionu (1961-2007)
Podsumowanie
Perspektywa
Dowódcami batalionu medycznego byli[12]:
45 Batalion Medyczny (1961-1981)
- kpt. lek. Stanisław Kaczmarek (czpo 1961-1961)
- mjr lek. Mieczysław Pilch (1961-1967)
- ppłk. lek. Jan Białożyński (1967-1970)
- mjr lek. Jerzy Krukowski (1970-1973)
- mjr lek. Florian Płaneta (1973-1981)
45 Batalion Medyczny-Szpital Wojskowy (1981-1996)
- ppłk. lek. Florian Płaneta (1981-1988)
- mjr/ppłk. lek. Antoni Kalinowski (1988-1996)
12 Batalion Medyczny-Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska (1996-1999)
- ppłk. lek. Antoni Kalinowski (1996-1998)
- mjr lek. Leszek Haus (1998-1999)
- mjr lek. Zygmunt Brzuśmian (czpo 1999-1999)
12 Batalion Medyczny (2000-2007)
- mjr lek. Zygmunt Brzuśmian ( 2000-24.05.2000)
- mjr lek. Zbigniew Przybysz (25.05.2000-27.06.2002)
- mjr lek. Marcin Borkowski (czpo 28.06.2002-10.10.2002)
- mjr mgr Jerzy Tetera (czpo 11.10.2002-luty 2003)
- ppłk lek. Włodzimierz Kuta (luty 2003-październik 2004)
- mjr lek. Andrzej Pastuszek (2004-2005)
- mjr mgr Jerzy Tetera (czpo 2005-2005)
- ppłk lek. Adam Kufka (01.07.2005-28.02.2006)
- ppłk lek. Andrzej Pastuszek (29.02.2006-31.12.2007)
Zasłużeni dla batalionu medycznego
Podsumowanie
Perspektywa
Swoją służbą wojskową dla batalionu medycznego zasłużyli się między innymi[12]: ppłk. lek. Jan Białożyński, ppłk. lek. Florian Płaneta, ppłk. lek. Antoni Kalinowski, ppłk Zygmunt Gospodarek, ppłk. lek. Włodzimierz Wasiluk, ppłk. lek. Marian Główczewski, ppłk lek. Włodzimierz Kuta, ppłk lek. Adam Kufka, ppłk lek. Andrzej Pastuszek, mjr lek. Mieczysław Pilch, mjr Kazimierz Podświadek, mjr Wieńczysław Downar, mjr Józef Kałużyński, mjr lek. Jerzy Krukowski, mjr lek. Jerzy Olejnik, mjr Waldemar Król, mjr lek. Tadeusz Markowski, mjr lek. Marek Rusiecki, mjr Korgul, mjr lek. Michał Gliwa, mjr lek Andrzej Radziewicz-Winnicki, mjr Józef Kołodziejczak, mjr Tadeusz Krzysztofik, mjr Tadeusz Krzywiźniak, mjr lek. Janusz Drużyński, mjr lek. Leszek Haus, mjr lek. Kazimierz Wilczyński, mjr mgr Józef Chabowski, mjr lek. Aleksander Kaczmarek, mjr lek. Zygmunt Brzuśmian, mjr lek. Artur Szklarski, mjr lek. Jarosław Solarek, mjr Edward Serejuk, mjr Leszek Śliwiński, mjr mgr Jerzy Tetera, mjr lek. Marcin Borkowski, mjr lek. Zbigniew Przybysz, kpt. Włodzimierz Chmielewski, kpt. Józef Rosiak, kpt. lek. Waldemar Matusiak, kpt. lek. Czesław Grzeszczyk, kpt. lek. Stanisław Kaczmarek, kpt. lek. Henryk Jarmołowicz, kpt. lek. Mieczysław Paluszkiewicz, kpt. Władysław Biernacki, kpt. Ryszard Jasiński, kpt. lek. Lech Piotrowski, kpt. lek. Robert Radkowski, kpt. lek. Bogusław Noga, kpt. lek. Marek Król, kpt. ks. kapelan Piotr Krauze, por. lek. Studziński, por. lek. Pezacki, por. lek. Jarosław Bień, por. lek. Henryk Jarmołowicz, por. mgr Kazimierz Wyrwa, por. lek. stom. Marzanna Ludwicka, por. mgr Danuta Plucińska, por. lek. Maciej Krzyżaniak, st. chor. szt. Feliks Sowała, st. chor. szt. Szymon Bujacz, st. chor. szt. Kazimierz Dobrowolski, st. chor. Zygmunt Szczapa, st. chor. Leon Marcfeld, st. chor. Jerzy Łabędzki, chor. Marian Plewa, chor. Jacek Jaworski, st. sierż. szt. Czesław Łoziński, st. sierż. szt. Mieczysław Rola, Marianna Mańka, Irena Górecka, Elżbieta Cendrowska, Elżbieta Kałnin-Olewińska, Barbara Olearczuk, Urszula Alochna, Iwona Kaczmarek, Grażyna Sroczyńska, Danuta Taczała, Wanda Czaja, Teresa Chęcka, Marianna Dobrowolska, Elżbieta Drapińska, Zenon Kopczyński, Aleksandra Marcfeld, Bogusława Szyban, Jolanta Pryć, Stanisława Jermakowicz, Zofia Tychman, Janina Marchwińska, Grażyna Sowa, Iwona Wojtas, Jadwiga Szklarska, Rozalia Bekesz, Jadwiga Komorowska, Eugenia Płachta, Krystyna Przepióra, Jadwiga Wiśniewska, Alfreda Szlusarz oraz wielu innych żołnierzy i pracowników cywilnych.
Struktura organizacyjna batalionu
Podsumowanie
Perspektywa
W 1961 roku w strukturze batalionu znajdowały się następujące komórki organizacyjne i pododdziały[12]:
- dowództwo i sztab,
- kompania medyczna,
- pluton specjalny,
- pluton ewakuacyjno – transportowy,
- pluton zaopatrzenia,
- gabinet stomatologiczny,
- apteka.
Na wyposażeniu jednostki znajdowało się jedna radiostacja R-107, jeden samochód osobowo-terenowy, 17 samochodów ciężarowo-terenowych, 13 samochodów specjalnych i cztery przyczepy[12]. W 1981 roku, po przeformowaniu, w składzie batalionu znajdowało się[12]:
- dowództwo i sztab,
- kompania medyczna z plutonem segregacji i ewakuacji oraz plutonem chirurgicznym,
- pluton specjalny,
- pluton ewakuacyjno-transportowy,
- pluton zaopatrzenia,
- gabinet stomatologiczny,
- apteka,
- oddział wewnętrzny,
- oddział chirurgiczny.
Na wyposażeniu jednostki znajdowało się jedna radiostacja R-107, jeden samochód osobowo-terenowy, 17 samochodów ciężarowo-terenowych, 15 samochodów specjalnych i 5 przyczep.
W 1996 roku Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska posiadała jedenaście gabinetów i pięć pracowni specjalistycznych oraz aptekę[12]:
- gabinet internistyczny z pracownią elektrokardiografii i endoskopii,
- gabinet chirurgiczny,
- gabinet pediatryczny,
- gabinet neurologiczny,
- gabinet okulistyczny,
- gabinet dermatologiczny,
- gabinet psychiatryczny,
- gabinet laryngologiczny,
- gabinet ginekologiczny,
- gabinety stomatologiczne z pracownią protetyki,
- gabinet fizykoterapii,
- pracownia radiologii lekarskiej,
- pracownia analityki lekarskiej,
- apteka.
Struktura personalna i organizacyjna batalionu (1997)[12]:
- Dowódca batalionu, kierownik WSPLek - ppłk. lek. Antoni Kalinowski
- Zastępca dowódcy - kpt. lek. Robert Radkowski
- Szef Logistyki, Zastępca dowódcy - mjr mgr Jerzy Tetera
- Kierownik gabinetu internistycznego - mjr lek. Kazimierz Wilczyński
- Kierownik gabinetu chirurgicznego - kpt. lek. Bogusław Noga
- Kierownik gabinetu laryngologicznego - kpt. lek. Arkadiusz Rodzik
- Kierownik gabinetu neurologicznego - kpt. lek. Włodzimierz Kuta
- Kierownik gabinetu psychiatrycznego - por. lek. Jarosław Solarek
- Kierownik gabinetu pediatrycznego - mjr lek. Henryk Broński
- Kierownik gabinetu pediatrycznego - kpt. lek. Lech Piotrowski
- Kierownik gabinetu ginekologicznego - por. lek. Jarosław Bień
- Kierownik gabinetu okulistycznego - por. lek. Maciej Krzyżaniak
- Kierownik gabinetu stomatologicznego - por. lek. stom. Marzanna Ludwicka
- Kierownik działu pomocy doraźnej - mjr lek. Leszek Haus
- Kierownik pracowni radiologicznej - por. lek. Marek Król
- Kierownik apteki - por. mgr Danuta Plucińska
Wyróżnienia batalionu[12]:
12 Batalion Medyczny był m.in. wyróżniony:
- Medalem „Za zasługi dla POW”
- Medalem „Za zasługi dla 12 DZ”
- Medalem „Za zasługi dla miasta Stargardu”
- Odznaką „Gryfa Pomorskiego”
- Tytuł najlepszego batalionu medycznego w 1980 roku na szczeblu Wojska Polskiego w Pomorskim Okręgu Wojskowym
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Źródła nieweryfikowalne
Zobacz też
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.