Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Wikipedysta:Pur/brudnopis/Dom dla zmyślonych przyjaciół pani Foster

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Remove ads

Dom dla zmyślonych przyjaciół pani Foster lub Dom dla wymyślonych przyjaciół pani Foster (ang. Foster’s Home For Imaginary Friends od angielskiego "foster home" – dom opieki, 2004–2009) – amerykański serial animowany stworzony przez Craiga McCrackena (twórcę m.in. Atomówek), Lauren Faust oraz Cartoon Network Studios, emitowany w sieci Cartoon Network od 2004 roku (w Polsce od 2005). Emisja w USA zakończyła się 3 maja 2009 roku[3][4]. Serial został zrobiony w programach Adobe Flash i Adobe Illustrator[2]

Szybkie fakty Gatunek, Kraj produkcji ...
Remove ads
Szybkie fakty
Remove ads

Opis fabuły

Podsumowanie
Perspektywa
Editmark: Tą sekcję należałoby przebudować i uźródłowić

Akcja serialu toczy się w świecie, w którym każdy może stworzyć wymyślonego przyjaciela. Jednego z takich przyjaciół wymyślił Maks i dał mu na imię Bloo. Mieszka on z Maksem do czasu, gdy Tadek, starszy brat demoluje mieszkanie[5]. Mama rozmawia z chłopcem i mówi mu, że jest za duży na posiadanie wymyślonego przyjaciela i każe mu się pozbyć Bloo[6]. Następnego dnia chłopiec oddaje go do Domu dla Zmyślonych Przyjaciół należącego do pani Foster, którego prezesem jest Pan Zając, a kucharką, pielęgniarką, opiekunką do dzieci, terapeutką i sprzątaczką Franka Foster (jej wnuczka). W domu tym mieszka mnóstwo zmyślonych przyjaciół, a Bloo i Maks szczególnie się zaprzyjaźniają z Chudym, Eduardo i Koko. Lecz od teraz Bloo należy do Domu pani Foster, więc Maks nie może go odwiedzać. Ponadto, wszyscy mieszkańcy domu mogą iść do adopcji. Maks zawiera umowę: Bloo nie pójdzie do adopcji, o ile on będzie go codziennie po szkole odwiedzać. Jeśli go choćby raz nie odwiedzi, straci przyjaciela, a Bloo zostanie (jak inni) wystawiony na adopcję. Od tamtej pory Maks codziennie po szkole odwiedza dom i przeżywa z nim różne przygody.

Wymyśleni przyjaciele

Wymyśleni przyjaciele są tworzeni głównie przez dzieci. Przyjaciół tych się widzi, słyszy i czuje, można ich dotknąć, jednak zazwyczaj nie wyglądają oni jak ludzie. Pomagają swojemu twórcy w trudnych chwilach i (przeważnie) kochają go bez względu na wszystko. Każda osoba może takiego przyjaciela wymyślić, jeśli będzie myślała o nim dostatecznie mocno, będzie kreatywna i będzie go chciała stworzyć. Jednak gdy twórca zdecyduje, że nie chce lub nie może trzymać dłużej swojego wymyślonego przyjaciela, jest on zdany na siebie. Istnieją jednak instytucje, które pomagają wymyślonych przyjaciołom i jedną z nich jest Dom dla zmyślonych przyjaciół pani Foster.

Dom dla zmyślonych przyjaciół

Dom dla zmyślonych przyjaciół pani Foster znajduje się przy ulicy Wilson Way 123[7]. Został pomalowany na pomarańczowo–żółto–czerwono. Należy do pani Foster. Ma 5 pięter[8]. W odcinku „Wielkie wybory” w domu mieszkało 1340 przyjaciół, lecz w odcinku „Komplikacje z wyzwoleniem”, gdzie dom był przepełniony, w domu było ich 2040. Posiada własne motto.[9]

W domu pani Foster odbywają się dwie uroczystości:

  • Dzień Adopcji, na który przychodzą dzieci i mogą wybrać przyjaciela do adopcji. Przyjaciele są na dworze (wszyscy oprócz Bloo). Dzień ten jest co tydzień, w sobotę.
  • Zjazd twórców Zmyślonych Przyjaciół – do domu zjeżdżają się twórcy zmyślonych przyjaciół. Zjazd odbywa się co 5 lat i trwa prawdopodobnie dwa dni.
Remove ads

Bohaterowie

Podsumowanie
Perspektywa
Osobny artykuł: Lista bohaterów serialu animowanego Dom dla zmyślonych przyjaciół pani Foster.
Editmark: Tą sekcję należałoby rozbudować i uźródłowić

Głównymi bohaterami tego serialu są:

  • Maks – 8–latek (mimo, iż jest mowa o jego następnych urodzinach), twórca Bloo. Odwiedza Bloo codziennie po szkole w domu pani Foster. Jest osierocony przez ojca i posiada brata.
  • Bloo – niebieski przyjaciel, mieszka w domu pani Foster, dzieli pokój z Chudym, Eduardo i Coco.
  • Chudy – czerwony wysoki przyjaciel, lubi grać w koszykówkę. Opuścił swojego twórcę, wcześniej ratując go przed wypadkiem i samemu tracąc rękę i oko. Jest bardzo uprzejmy, lubi pomagać i ma trudności z wypowiedzeniem słowa "nie". Jego angielskie imię (Wilt) najprawdopodobniej pochodzi od koszykarza Wilta Chamberlaina.
  • Eduardo – wygląda jak fioletowy potwór. Został wymyślony przez policjantkę Ninę Valerosę. Jest bardzo strachliwy. Ma hiszpański akcent.
  • Coco – zwariowana ptako–samoloto–roślina. Została znaleziona w puszczy przez dwóch mężczyzn. Znosi różnokolorowe jajka z różnymi przedmiotami w środku.
  • Franka – gospodyni w domu pani Foster, wnuczka Madame Foster. Ma 26 lat [10], lecz w serialu jest podane, że ma 22 lata[11].
  • Pan Zając – prezes domu, wymyślony przyjaciel pani Foster. Wygląda jak królik. Jest bardzo zasadniczy.
  • Pani Foster (Madame Foster) – najprawdopodobniej założycielka domu. Jest zwariowaną staruszką, uwielbia szalone prywatki.
Remove ads

Obsada

Podsumowanie
Perspektywa
Wersja oryginalna
Wersja polska

Opracowanie i udźwiękowienie wersji polskiej: Studio Sonica
Reżyseria: Miriam Aleksandrowicz
Dialogi polskie:

Dźwięk i montaż: Agnieszka Stankowska
Organizacja produkcji:

Lektorzy:

Wystąpili:

i inni

Teksty piosenek: Anna Rutkowska (odc. 11, 23, 29, 37, 49)
Opracowanie muzyczne: Piotr Gogol (odc. 11, 23, 29, 37, 49)
Śpiewali:

Remove ads

Odcinki

Editmark: Rozbudować
Osobny artykuł: Lista odcinków serialu animowanego Dom dla zmyślonych przyjaciół pani Foster.

Serial ma 76 odcinków, z czego większość trwa 22 minuty. Został podzielony na 6 sezonów, ponadto w Stanach Zjednoczonych wyemitowano 19 kilkuminutowych odcinków puszczanych w trakcie przerw reklamowych.

Odcinki specjalne

Serial ten posiada 3 odcinki częściowe i 2 specjalne. Są to:

  • „Nowy dom Bloo” – pilot, trzy pierwsze odcinki pierwszej serii kreskówki;
  • „Poszukiwany Chudy” – specjalne dwa odcinki tworzące jedną całość – ostatnie odcinki 4 serii serialu;
  • „Zagubiony Mikołaj” – odcinek bożonarodzeniowy emitowany w Cartoon Network co roku na Gwiazdkę;
  • „Koszmar na Wilson Way” (Nightmare on Wilson Way) – odcinek Halloweenowy emitowany jako zwykły, choć specjalny odcinek 5 serii (jest stworzony w dwóch wersjach: 2–D i 3–D).
  • „Więźniowie wyobraźni” – film, trzy odcinki szóstej serii serialu.

Odcinki na DVD

Sezon 1, 2 i 3 serialu został wydany na płytach DVD, ponadto niektóre odcinki zostały udostępnione do pobrania przez iTunes.

Remove ads

Nagrody

Nagrody Annie

Kreskówka ta otrzymała 4 nominacje w 2004 roku[12] i kolejne 5 w roku 2005, z czego wygrała dwie – jedną za najlepszą muzykę w serialu animowanym (odcinek „Księżna lamentów”), a drugą za styl produkcji serialu animowanego (odc. ”Zagubiony Mikołaj”)[13].. Kolejne 5 nominacji serial otrzymał w roku 2006. Wygrał trzy – jako najlepszy serial animowany, najlepszą muzykę w serialu animowanym (odc. ”Fałszywy film”) i styl produkcji serialu animowanego w odc. „Poszukiwany Chudy”[14]. W roku 2007 serial otrzymał 1 nominację[15], 2008 – 3[16], a w 2009 – 2.

Nagrody Emmy

Serial zdobył 6 nagród Emmy. Odcinek „Nowy dom Bloo” zdobył dwie w 2005 roku za wybitne osiągnięcia w animacji[17]. Kolejną zdobył odc. ”Sławny na cały świat” za scenariusz[17]. W roku 2006 odcinek „Idź Goo, Idź” zdobył jedną nominację i jedną nagrodę, tak samo, jak odcinek „Poszukiwany Chudy” rok później. W następnym roku nagrodę zdobył odcinek „Koko na gigancie”, a w 2009 – „Więźniowie wyobraźni”.

Remove ads

Gry

Podsumowanie
Perspektywa
Editmark: Tą sekcję należałoby rozbudować

Na podstawie Domu dla zmyślonych przyjaciół pani Foster powstały różne gry komputerowe.

Big Fat Awesome House Party

Szybkie fakty Producent, Data wydania ...

Dnia 15 maja 2006 roku Cartoon Network stworzył nową darmową grę, zwaną "Big Fat Awesome House Party" (z ang. "Wielkie Niesamowite Wspaniałe Przyjęcie Domowe"). Została ona wydana w języku angielskim i dostępna była na oficjalnej stronie internetowej Cartoon Network. Pozwalała ona na tworzenie swojego zmyślonego przyjaciela i wędrówkę po domu pani Foster. Celem gry było spełnianie codziennych zadań zleconych od pana Zająca, przez co nasz bohater zdobywał nagrody. W razie gdy zmyślony przyjaciel nie zdołał wykonać jakiegoś zadania mógł poprosić o pomoc któregoś z przyjaciół (Maksa, Frankę itd.), ale tylko za przysługę, czyli inne zadanie. W grze można było odwiedzać również kilka innych miejsc serialowego miasteczka (dom Maksa, szkoła Maksa, park, lotnisko oraz złomowisko). W grze można było zagrać również w kilka minigier. Początkowo gra miała być wyłączona 16 kwietnia 2007 roku. Rok po uruchomieniu gry Cartoon Network ogłosił, że w grze powstało ponad 13 milionów kont, przez co gra została największą pod względem ilości graczy grą stworzoną przez Cartoon Network[18]. Z tego powodu gra została wyłączona 6 miesięcy później, niż planowano.

Gra na Nintendo DS

17 października 2006 roku została wydana gra o tytule takim samym, jak kreskówka ("Foster's Home For Imaginary Friends") na konsolę Nintendo DS.

Sequel

Niecały rok później został wydany sequel gry o nazwie "Foster's Home for Imaginary Friends: Imagination Invaders"[19]. Gra została stworzona na podstawie odcinka 50. serialu z IV serii – Udawaj albo nie.

Remove ads

Ciekawostki

Editmark: Tą sekcję należałoby rozbudować i uźródłowić
Thumb
Craig McCracken oraz Lauren Faust na konwencie

ComicCon

Kreskówka została zaprezentowana na konwencie ComicCon w 2006, 2007 i 2008 r.

Macy's Thanksgiving Parade

Thumb
Rick Astley podczas wykonywania dowcipu

Serial brał udział w paradzie z okazji dnia Dziękczynienia Macy's Thanksgiving Day Parade w latach 2006 – 2008, wystawiając makietę domu pani Foster i śpiewając wybraną piosenkę o przyjaźni:

W roku 2006 Bloo, Koko, Eduardo i Chudy wykonali piosenkę zespołu The Beatles „With A Little Help From My Friends”.

W następnym roku, Ser wykonał piosenkę zespołu Queen's „You're My Best Friend”.

Z kolei w roku 2008 zespół występujący na paradzie zaczął śpiewać piosenkę "Best Friends" ("Najlepsi przyjaciele"), napisaną przez Harry'ego Nilsona do pewnego amerykańskiego serialu. Nagle piosenka ucichła i zaczął lecieć utwór "Never Gonna Give You Up", napisany przez Ricka Astleya, robiąc dowcip wszystkim oglądającym paradę nazywany mianem rickrollingu. W trakcie zakończenia przedstawienia Ser wykrzyczał „I like rickrolling!” (ang. „Lubię rickrolling!”), a w poprzednich latach - „Lubię mleko czekoladowe!” (ang. „I like chocolate milk!”)

Remove ads

Przypisy

Loading content...

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads