Wikipedysta:Paweł Ziemian/or/Napisy końcowe

Napisy końcowe – forma przedstawienia osób i podmiotów zaangażowanych w produkcję utworu lub dzieła. Dotyczy zwykle produkcji audiowizualnej tj. film, program telewizyjny, gra komputerowa. Za formę napisów końcowych uznaje się również odczytanie informacji dotyczących twórców pod koniec audycji radiowych. Oprócz głównej funkcji dokumentującej autorów dzieła, drugą funkcją jest wyrażenie podziękowania za wkład w jego utworzenie.

Format

Nie ma ścisłych reguł na sposób prezentowania napisów końcowych. Najczęstszą ich formą jest tekst przewijany z dołu do góry^[a]. Czasami stosowane jest wyróżnienie, że dla pierwszych kilku informacji (np. gwiazdy, reżyseria, muzyka) stosowane są statyczne teksty, wyświetlane w formie stop-klatki przez kilka sekund. Zdarza się również, że napisy końcowe są prezentowane w formie paska przewijanego na dole ekranu. Jest to stosowane najczęściej w przypadku transmisji na żywo (np. zawodów sportowych lub dyskusji w studiu) gdzie do ostatniej sekundy emisji są przekazywane informacje związane z tematem emisji.

Treść

Zawartość napisów zależy od typu produkcji audiowizualnej.

Film

Z uwagi na rozmiar dzieła, napisy filmowe są zdecydowanie dłuższe niż w innych przypadkach. Zwykle rozpoczynają się one obsadą. Po niej następuje lista głównych twórców, którzy często firmują swoim nazwiskiem produkcję filmu, czyli reżyseria, scenografia, muzyka itd. W dalszej kolejności umieszcza się nazwiska pozostałych osób z ekipy filmowej.

Dodatkowo w napisach umieszcza się:

• listę innych utworów wykorzystanych w filmie,
• informacje na temat miejsc, w których kręcono sceny filmowe,
• jawne podziękowania dla osób lub instytucji, które przyczyniły się do wyprodukowania filmu,
• na końcu umieszcza się informację o prawach autorskich i rok produkcji.

Instytucje angażujące się w produkcje filmów, zaznaczają wyraźnie jak ma wyglądać treść na ich temat umieszczona w napisach końcowych (jak również w czołówce, gdzie zwykle przedstawiany jest kilkusekundowy widok, często animowanego, logo).

Produkcja telewizyjna

Seriale telewizyjne mają strukturę napisów końcowych podobną jak w utworach filmowych. Chociaż nie jest to regułą. Z powodu krótszego czasu emisji audycji, ilość informacji zawarta w napisach jest ograniczana. Niektórzy nadawcy telewizyjni jak np. BBC ma bardzo szczegółowe reguły dotyczące napisów końcowych, i to zarówno ze względu na treść jak i czas trwania. W skrajnym przypadku, lista z napisami końcowymi może być ograniczona do jednej strony statycznego tekstu z kilkoma nazwiskami (lub nawet jednym np. kierownikiem produkcji). Taki schemat bardzo często występuje np. w codziennych programach informacyjnych, chociaż w ich produkcję zaangażowanych jest znacznie więcej osób.

Podobnie jak w produkcjach filmowych, nadawcy telewizyjni umieszczają na końcu swoje logo lub nazwę jako informację o prawach autorskich i rok produkcji.

Gry komputerowe

Na ten temat nie wiem nic. Jeśli coś wiesz to rozbuduj tę sekcję.

Urozmaicenia

Z uwagi na to, że napisy są umieszczone na końcu filmu lub programu, są one zwykle pomijane przez widza jako nieinteresujące. Producenci stosują czasem zabiegi mające na celu zwiększenie ich atrakcyjności.

W przypadku produkcji filmowych, jednym z takich zabiegów jest umieszczenie obok napisów dodatkowych scen z filmu. Mogą to być np. nieudane ujęcia pełniące rolę anegdoty lub żartu. Czasem razem z napisami emitowana jest jakby dalsza część filmu, np. wyimaginowana scena po szczęśliwym zakończeniu^{[Przykład 1]}.

Innym rodzajem zabiegu, zwłaszcza w horrorach jest umieszczenie dodatkowej sceny po wszystkich napisach, w której prezentowana jest jakaś niezauważona przez bohaterów, lecz podświadomie groźna sytuacja, będąca potencjalnym łącznikiem do następnej wersji filmu.

Urozmaiceniem napisów końcowych w przypadku produkcji telewizyjnych jest ich forma. Może ona przybierać postać bardzo różną od klasycznej. na przykład razem z napisami występuje prowadzący, który je trzyma, przestawia, podnosi. Mogą to być animowane ruszające się czcionki o nietypowych kształtach. Program kulinarny może prezentować napisy na pudełkach, słoikach, paczkach i butelkach w kształcie i formacie przypominające nazwy i opisy produktów żywnościowych.

Zabiegiem stosowanym w telewizji jest również emisja napisów końcowych równocześnie z niezakończoną jeszcze audycją. Na przykład w programach kabaretowych, gdzie główną treścią jest słowo mówione, a obraz ma znaczenie drugorzędne, napisy mogą być emitowane jeszcze w trakcie trwania ostatniego skeczu. Szczytem absurdu było np. odwoływanie się w jednym z odcinków Monty Pythona do równocześnie prezentowanych napisów końcowych i popędzaniu kierowcy autobusu, aby się pospieszył bo zaraz się skończy emisja.

Przykłady

1. Dwoje do poprawki

Uwagi

1. Potrzebne są informacje na temat języków nieeuropejskich np. arabski, chiński, japoński, hinduski.

• Może się pojawią

Zobacz też

• en:Closing credits
• de:Abspann
• fr:Générique (cinéma)

---

• ca:Crèdits
• es:Créditos de cierre
• it:Titoli di coda
• nl:Voortiteling
• no:Rulletekst
• simple:Closing credits
• fi:Lopputekstit

---

• ar:شارة (تقنية)