Wielkołucki

Wielkołucki – polski herb szlachecki z nobilitacji, odmiana herbu Jelita.

Herb

Opis herbu

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

W polu srebrnym trzy kopie czarne w gwiazdę, środkowa na opak w słup.

Klejnot: wieża drewniana gorejąca.

Labry czarne, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki

Nadany w 1580 Kacprowi Wielochowi z odmianą nazwiska na Wielkołucki, za męstwo w czasie oblężenia Wielkich Łuków. Herb powstał w wyniku adopcji do herbu Jelita^[2].

Herbowni

Ponieważ herb Wielkołucki był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu::

Wielkołucki (Wielołucki).

Przypisy

1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
2. Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 313. ISBN 83-7181-217-5.

Bibliografia

• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1. Brak numerów stron w książce

Linki zewnętrzne

• Herb Wielkołucki z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla