Wiąd rdzenia

Wiąd rdzenia (łac. tabes dorsalis) – najczęstsza postać kiły trzeciorzędowej lub kiły układu nerwowego^[1][2]. W jego przebiegu dochodzi do zwyrodnienia sznurów tylnych i korzeni tylnych rdzenia kręgowego^[1][3].

Wiąd rdzenia

Tabes dorsalis
Przekrój strzałkowy rdzenia kręgowego ukazujący demielinizację w obrębie sznurów tylnych
Klasyfikacje
ICD-10	A52.1 Objawowa kiła układu nerwowego

Objawy

Objawy wiądu rdzenia obejmują^{[1][3][4][5][6][7][8]}:

• paraparezę, później paraplegię
• zniesienie odruchów ścięgnistych (zazwyczaj w nogach)
• silne bóle nóg, rąk i pleców
• parestezje
• zaburzenia czucia głębokiego, bólu i wibracji
• artropatia Charcota
• zanik nerwów wzrokowych
• ataksja
• objaw Argylla Robertsona
• pęcherz neurogenny
• rzadko napady bezdechu i „przełomy trzewne” (nagły, silny ból brzucha z wymiotami i biegunką).

Leczenie

Leczenie penicyliną, dawniej salwarsanem^[8][9]. Choroba może powstać mimo wcześniejszego rzekomego wyleczenia kiły^[10]. Zmiany nie ulegają cofnięciu mimo leczenia^[1].