Wera Obermüller

Wera Obermüller lub Wera Obermüllerowa (ur. 4 lutego 1907 w Srebrnikach, zm. 14 listopada 1967 w Bydgoszczy) – czołowa polska szachistka okresu powojennego.

Wera Obermüller

Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1907 Srebrniki
Data i miejsce śmierci	14 listopada 1967 Bydgoszcz
Obywatelstwo	Polska

Życiorys

Około 1925 zamieszkała w Toruniu i z tym miastem związana była aż do śmierci. W szachy nauczyła się grać w wieku 25 lat od swojego męża Stanisława. W 1935 wstąpiła do Toruńskiego Klubu Szachistów, w ówczesnym okresie będąc jedyną w tym klubie szachistką. W latach 1937–1957 siedmiokrotnie^[1] wzięła udział w finałach mistrzostw Polski kobiet, zdobywając 4 medale: dwa srebrne (w latach 1949 w Łodzi i 1950 w Toruniu) oraz dwa brązowe (1937 w Warszawie i 1953 w Sopocie). Posiadała tytuł mistrzyni krajowej, który otrzymała w 1953. Była wielokrotną mistrzynią okręgu bydgoskiego kobiet, brała również udział w mistrzostwach mężczyzn, w roku 1945 uzyskując duży sukces w postaci dzielenia I-III miejsca. W 1952 była najlepszą kobietą w licznie obsadzonym turnieju błyskawicznym zorganizowanym pod patronatem "Expressu Wieczornego" w Warszawie. Oprócz gry turniejowej, brała również udział w turniejach korespondencyjnych, m.in. w 1962 w mistrzostwach Europy.

29 października 1967 wystąpiła w Bydgoszczy w eliminacjach turnieju błyskawicznego z okazji dnia Ludowego Wojska Polskiego. Po przerwie obiadowej niespodziewanie zasłabła i została odwieziona do miejscowego szpitala, gdzie po 17 dniach nagle zmarła. Po śmierci została przewieziona do Torunia i pochowana na cmentarzu św. Jerzego.

Przypisy

1. W swoich wspomnieniach A.Borchardt podaje w tym miejscu, iż finalistką mistrzostw Polski była sześciokrotnie, natomiast z informacji uzyskanych od A. Filipowicza wynika, iż w finałach startowała 7 razy, w latach 1937, 1949, 1950, 1952, 1953, 1956 i 1957. Potwierdza to również encyklopedia W. Litmanowicza i J. Giżyckiego "Szachy od A do Z", Warszawa 1987, s. 792.

Linki zewnętrzne

• Wera Obermüllerowa – wspomnienie pośmiertne Adama Borchardta