Wał korbowy
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wał korbowy (lub wał wykorbiony) – rodzaj wału, posiadającego czopy przesunięte względem swojej osi[1]. Służy zwykle do zamiany ruchu posuwisto-zwrotnego na obrotowy, będąc elementem mechanizmu korbowego[2].
Nazwy wał korbowy i wykorbiony stosowane bywają zamiennie[3], lecz podawanym kryterium podziału jest posiadanie przez wał korb (wał korbowy) lub wykorbień (wał wykorbiony)[4]. Zwyczajowo wałem korbowym nazywa się wał będący częścią silnika tłokowego, sprężarki tłokowej i podobnych im urządzeń.
W budowie wału korbowego wyróżnić można czopy główne(1), leżące w osi łożysk wału i o trochę mniejszym przekroju czopy korbowe(2), oddalone od tej osi[2].
Najczęściej spotykane są stalowe wały kute, rzadziej stosuje się odlewane wały żeliwne (żeliwo sferoidalne lub perlityczne)[2]. Wały korbowe odkuwane są ze stali węglowej bądź rzadziej ze stali stopowej[2]. Kształt wału zależy głównie od układu i liczby cylindrów i kolejności zapłonu.
Budowa wału korbowego
- Czopy główne
- Czopy korbowe
- Przeciwciężar
- Tarcza koła zamachowego
- Ramię wykorbienia – łączące czopy
Wał korbowy silnika spalinowego jest drążony, wewnątrz pod ciśnieniem jest tłoczony olej silnikowy smarujący panewki stopy korbowodu oraz czopy główne wału[2]. W przypadku silnika dwusuwowego smarowanego mieszankowo, wał korbowy jest pełny i dzielony celem montażu łożysk tocznych przy czopach głównych i korbowych. Wały silników wysokoprężnych dwusuwowych są wykonane podobnie jak wały silników czterosuwowych (drążone). Wały silników największych (zob. silnik wodzikowy) są wykonywane z oddzielnych elementów i łączone poprzez tarcie na specjalnych prasach o dużej sile nacisku.
Na zakończeniu wału korbowego osadzane bywają elementy takie jak: koła zębate pompy oleju, napędu rozrządu, koła zamachowego, itd[2].
Technologia produkcji
Wały korbowe produkuje się z wykorzystaniem specjalistycznych pras kuźniczych do metalu. Do lat 60. wykorzystywano metodę francuską tzw. metodę RR. W 1961 roku polski wynalazca Tadeusz Rut z Centralnego Laboratorium Obróbki Plastycznej w Poznaniu opracował wydajniejszą technologię metodę TR[5].
Linki zewnętrzne
- Zdjęcie przedstawiające wał korbowy największego na świecie silnika wodzikowego Wärtsilä-Sulzer RTA96-C (14 cylindrów, 108900 KM])
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.