Włodzimierz Sokołowski

Włodzimierz Sokołowski (ur. 3 września 1940 w Mijaczowie ob. dzielnica Myszkowa, zm. 29 czerwca 2012 w Nowym Jorku^[1][2][3]) – polski lekkoatleta skoczek o tyczce, wielokrotny mistrz i rekordzista Polski, olimpijczyk, inżynier architekt.

Ten artykuł dotyczy sportowca i architekta. Zobacz też: artykuł na temat pułkownika wywiadu o tym samym nazwisku.

Włodzimierz Sokołowski

Data i miejsce urodzenia	3 września 1940 Mijaczów
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 2012 Nowy Jork
Wzrost	183 cm
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski złoto Bydgoszcz 1963 skok o tyczce złoto Warszawa 1964 skok o tyczce złoto Szczecin 1965 skok o tyczce złoto Poznań 1966 skok o tyczce złoto Warszawa 1971 skok o tyczce srebro Zielona Góra 1968 skok o tyczce srebro Kraków 1969 skok o tyczce

Życiorys

Sport

Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio^[1][2], ale odpadł w eliminacjach. W finale Pucharu Europy w 1965 w Stuttgarcie był piąty. Na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie zajął w finale 6. miejsce^[4]. Na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze zajął 8. miejsce^[5], a na europejskich igrzyskach halowych w 1968 w Madrycie – 9. miejsce^[6]. Na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach był w finale piąty^[7].

Był mistrzem Polski w 1963, 1964, 1965, 1966 i 1971, a także wicemistrzem w 1968 i 1969^[8].

Sześciokrotnie poprawiał rekord Polski od 4,69 m do 5,05 m. Jako pierwszy Polak pokonał granicę 5 metrów^[9].

W latach 1962–1971 dwadzieścia dwa razy startował w meczach reprezentacji Polski, odnosząc 1 zwycięstwo indywidualne.

Rekord życiowy^[10]:

• skok o tyczce – 5,13 (21 sierpnia 1971, Warszawa)

Był zawodnikiem Rakowa Częstochowa (1958-1961), Lotnika Warszawa (1962-1967) i Legii Warszawa (1967-1973)^[1]. W 1973 przystąpił do zawodowej grupy lekkoatletycznej International Track Association, która działała w latach 1972-1976; występował tam jako Wally Sokol^[11]. W 1981 zdobył złoty medal mistrzostw świata weteranów w skoku o tyczce w kategorii zawodników powyżej 40. roku życia^[12].

Kariera pozasportowa

Ukończył architekturę na Politechnice Warszawskiej. Był największą miłością Kaliny Jędrusik, co opisała jej pasierbica Magdalena Dygat-Dudzińska w swojej książce "Rozstania"^[13].

Przeprowadził się do Stanach Zjednoczonych^[1]. Jako architekt pracował m.in. przy projektowaniu budynku 7 World Trade Center, oraz wieżowców Donalda Trumpa przy 62 Ulicy i 3 Alei^[13].

Zmarł nagle 29 czerwca 2012 w Nowym Jorku^[3]. 14 lipca został pochowany w Myszkowie.