Włodzimierz Adam Łoś
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Adam Aleksander hr. Łoś z Grotkowa herbu Dąbrowa (ur. 11 grudnia 1847 w Kulmatyczach, zm. 2 kwietnia 1911 we Lwowie) – polski ziemianin, wiceprezydent Namiestnictwa Galicyjskiego, komisarz i poseł Sejmu Krajowego, starosta powiatowy w Pilźnie, polityk, urzędnik państwowy.
 z 1908 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| poseł do Sejmu Krajowego Galicji | |
| Okres | |
| Odznaczenia | |
  | |
Był synem hr. Karola Franciszka Salezego Łosia (14.01.1814-12.05.1894), właściciela dóbr ziemskich Kulmatycze w powiecie mościskim i Antoniny z Szeptyckich. Właściciel dóbr ziemskich Domażyr i Stawisko Zrelewskie w powiecie gródeckim, dr praw, wiceprezydent Namiestnictwa Galicyjskiego.
Włodzimierz Łoś wywodził się z tzw. starszej linii Łosiów, rodziny senatorskiej, piszącej się z Grodkowa. Głównymi majątkami tej gałęzi rodziny były: Dmytrowice, które po Janie Joachimie Łosiu odziedziczyła jego córka hr. Weronika Henrykowa Łączyńska oraz Kulmatycze, których spadkobiercą był Tadeusz Józef Łoś, syn Karola Franciszka Salezego z drugiego małżeństwa z Barbarą z Berezowskich.
W 1866 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Przemyślu[1]. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego. W 1871 r. wstąpił do służby politycznej Namiestnictwa Galicyjskiego. W 1874 powołany do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W 1876 został wicesekretarzem ministerialnym.Od 1881 r. był starostą powiatowym w Pilźnie.
10 czerwca mianowany został radcą sekcyjnym na etacie sekcyjnym prezydium Rady Ministrów i przydzielony Ministrowi dla Galicji Florianowi Ziemiałkowskiemu. W 1882 r. mianowany został rzeczywistym Radcą Dworu. W 1886 roku rozpoczął pracę w pałacu pod Kawkami, czyli w biurze Namiestnictwa Galicyjskiego. Łoś należał do ekipy Kazimierza Badeniego, który objął Namiestnictwo. Badeni wprowadził w administracji krajowej niemal pruski dryl, stawiał na szerokie reformy. Za jego czasów w Namiestnictwie zapanował pragmatyzm, uproszczono procedury urzędnicze, zmieniono niektóre wewnętrzne przepisy; wszystko w celu podniesienia poziomu pracy urzędu namiestnikowskiego. Obok Łosia, w pałacu pod Kawkami, pojawił się prof. Michał Bobrzyński, przywódca „Stańczyków”. Wprawdzie W.A.Ł. był przede wszystkim świetnym administratorem i prawnikiem, niemniej można domniemywać, iż politycznie był konserwatystą i należał do grona zwolenników tej opcji. Po odejściu Badeniego do Wiednia, w Namiestnictwie pozostali nadal: Bobrzyńscy i Łoś, który 22 lipca 1904 r. mianowany został Wiceprezydentem Namiestnictwa Galicyjskiego, objął to stanowisko po Janie Lidlu[2]. Pracował na tym stanowisku w okresie rządów dwóch Namiestników: hr. Andrzeja Potockiego (do jego tragicznej śmierci w 1908 r.) i prof. Michała Bobrzyńskiego. Przez dwadzieścia lat Łoś był Komisarzem rządowym Sejmu Krajowego (kadencje: VI (1889-1895), VII (1895-1901), VIII (1901-1907), IX (1908-1913), Komisarzem Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, a społecznie w ramach kultywowania rodzinnych tradycji pełnił funkcję kuratora Fundacji im. Feliksa Antoniego Łosia z Narola.
Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
Żonaty był dwukrotnie:
1° z Heleną Zofią ks. Ponińską h. Łodzia (1857-1901), c. Ludwika, wł. dóbr Horyniec i Pauliny Orzechowskiej. 2° z Jadwigą hr. Dunin-Borkowską h. Łabędź (1° Wincentową Orłowską h. Chomąta) (1860-1919), córką Alfreda i Aleksandry Olgi Światopełk-Zawadzkiej h. Lis' Potomstwo tylko z pierwszego małżeństwa, z Heleną z Ponińskich:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
