Władysław Wicha

Władysław Wicha (ur. 3 czerwca 1904 w Warszawie, zm. 13 grudnia 1984 tamże) – polski metalowiec i polityk. Minister spraw wewnętrznych w latach 1954–1964, członek Rady Państwa (1965–1969), poseł na Sejm PRL I i IV kadencji.

Władysław Wicha

Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1904 Warszawa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	13 grudnia 1984 Warszawa, Polska
Członek Rady Państwa
Okres	od 24 czerwca 1965 do 27 czerwca 1969
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 14 grudnia 1954 do 12 grudnia 1964
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	funkcja utworzona
Następca	Mieczysław Moczar
Odznaczenia

Grób Władysława Wicha na Powązkach

Życiorys

Urodził się w rodzinie robotniczej jako syn Franciszka i Antoniny, miał wykształcenie średnie. Od 1924 był członkiem Związku Młodzieży Komunistycznej w Polsce, następnie działaczem Komunistycznej Partii Polski, sekretarzem komitetów okręgowych KPP (Warszawa-Lewa Podmiejska, Częstochowa-Piotrków, Łódź, Warszawa). W latach 1931–1934 i 1936–1938 był więziony. W latach 1938–1945 pracował jako robotnik metalowiec na Zachodzie (Belgia, Francja, Hiszpania i Wielka Brytania). W 1945 powrócił do Polski i wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej. Był przewodniczącym Delegatury Komisji Specjalnej w Warszawie, wicedyrektorem Biura Kontroli przy Radzie Państwa. Od 1948 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

W latach 1949–1950 I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Kielcach, w latach 1950–1952 I sekretarz Komitetu Warszawskiego. W latach 1954–1959 był członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR, w latach 1959–1968 członkiem Komitetu Centralnego PZPR, a w latach 1964–1968 sekretarzem KC.

W latach 1952–1954 podsekretarz stanu (wiceminister) w Ministerstwie Kontroli Państwowej, w latach 1954–1964 minister spraw wewnętrznych. W latach 1965–1969 członek Rady Państwa. Był posłem na Sejm PRL I i IV kadencji.

Jego żoną była działaczka KPP Teofila z domu Lewin (Lewicka; 1910–2003). Ich syn Piotr (1946–2006) był zięciem Jana Rabanowskiego. Ich wnukiem jest pisarz Marcin Wicha^[1].

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A30-półkole-6)^[2].

Ordery i odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy (1964)^[3]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1947)^[4].
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)^[5]
• Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1964)^[6]

Przypisy

1. AndrzejA. Horubała AndrzejA., Elegia [online], 13 kwietnia 2018.
2. Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
3. Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.
4. M.P. z 1947 r. nr 51, poz. 352.
5. Nadzwyczajna sesja Sejmu. „Trybuna Robotnicza”, s. 1. Nr 172 z 22 lipca 1966.
6. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 21, 20 sierpnia 1964, s. 4.

Bibliografia

• Informacje w BIP IPN.
• Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991. Warszawa: PWN, 1991, s. 438. ISBN 83-01-10386-8. OCLC 69290887.
• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 4794150869804322190005
• PLWABN: 9810613644605606