Władysław Klemens Walknowski

Władysław Klemens Walknowski herbu Wieruszowa^[1] (ur. 21 czerwca 1714^[a] w Łaszczynie, zm. w grudniu 1779) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy lub koadiutor poznański, kanonik poznański^[2], opat trzemeszeński, deputat na Trybunał Główny Koronny^[3].

Władysław Klemens Walknowski

Biskup
Data i miejsce urodzenia	21 czerwca 1714[a] Łaszczyn
Data śmierci	grudzień 1779
Miejsce pochówku	bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu
Biskup pomocniczy poznański
Okres sprawowania	1768–1779
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	6 stycznia 1740
Prezbiterat	2 lutego 1740
Nominacja biskupia	19 grudnia 1768
Sakra biskupia	26 lutego 1769

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	26 lutego 1769
Konsekrator	Andrzej Stanisław Młodziejowski
Współkonsekrowani biskupi Franciszek Komornicki 10 kwietnia 1774

Życiorys

6 stycznia 1740 otrzymał święcenia diakonatu, a 2 lutego 1740 prezbiteriatu. Był dziedzicem Tulec^[2]. W latach 1765 i 1780 był deputatem na Trybunał Główny Koronny^[3].

19 grudnia 1768 papież Klemens XIII prekonizował go biskupem pomocniczym (lub koadiutorem) poznańskim oraz biskupem in partibus infidelium bendeńskim. 26 lutego 1769 przyjął sakrę biskupią z rąk biskupa poznańskiego Andrzeja Stanisława Młodziejowskiego.

Pochowany w katedrze śś. Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu^[4].

Uwagi

1. dzień niepewny