Voodoo Graphics

Voodoo Graphics (nazwa kodowa SST-1, znany później jako Voodoo 1) – akcelerator 3D firmy 3Dfx Interactive. Produkowany był w wymiarze 0,5 μm i zbudowany z ok. 1 miliona tranzystorów.

Akcelerator grafiki Diamond Monster 3D Voodoo Graphics z kablem łączącym z kartą obsługującą tryb 2D

Diamond Monster 3D.

Podłoże historyczne

Voodoo pojawił się w sierpniu 1996 roku (data premiery), ale prawdziwie dostępny stał się dopiero w 1997. Jest on jednym z pierwszych akceleratorów 3D. Ze względu na fakt, że był to pierwszy układ na rynku komputerów osobistych, który w tak szerokim zakresie wspomagał generowanie obrazu trójwymiarowego, często mówi się, że jest to pierwszy akcelerator 3D. Dzięki jego zastosowaniu wydajność maszyny w zastosowaniach obróbki grafiki trójwymiarowej wzrastała trzykrotnie (w przypadku maszyny z procesorem Pentium 200 MHz z technologią MMX). Można przyjąć, że od Voodoo Graphics rozpoczęła się na dobre era pełnego trójwymiaru w komputerach osobistych.

Dane techniczne

Na Voodoo składały się dwa układy: Texelfx i Pixelfx znajdujące się na karcie rozszerzeń PCI 2.1. Wyposażony był najczęściej w 4 do 6 MB pamięci EDO DRAM o 64-bitowej szerokości szyny danych, która podzielona była na dwa bufory: 2 MB na bufor ramki oraz 2 do 4 MB na pamięć tekstur, ale najbardziej rozpowszechnione wersje posiadały 4 MB pamięci. Voodoo był taktowany zegarem 50 MHz (chociaż sprzedawane były wersje z zegarem ustawionym do 60 MHz) i standardowo pracował z układem RAMDAC pracującym z częstotliwością 110 MHz. Do pracy Voodoo wymagał dodatkowej, dowolnej karty graficznej 2D. Obie karty łączyło się specjalnym zewnętrznym kablem. Podczas pracy w trybie dwuwymiarowym karta Voodoo jedynie przekazywała obraz z karty obsługującej 2D do monitora. Podczas przejścia w tryb 3D karta dwuwymiarowa była wyłączana, a włączany był Voodoo.

Voodoo potrafił pracować w rozdzielczościach 640×480 (przy 120 Hz) oraz 800×600 (po modyfikacjach w rejestrze; w wersji 6 MB). Chociaż przetwarzał obraz w 24-bitowej palecie kolorów, wyświetlał obraz jedynie w 16-bitowej palecie kolorów. Cechował się wydajnością mapowania 45 megapikseli/sek oraz 1 milionem trójkątów na sekundę.

Firma 3Dfx opracowała specjalne API dla Voodoo nazwane Glide. Później pojawiły się sterowniki MiniGL oraz Direct3D.

Obecność na rynku

Obecność Voodoo na rynku nie trwała długo. Już w 1997 roku, kiedy Voodoo Graphics zaczął być faktycznie dostępny, firma 3Dfx wprowadziła do sprzedaży jego następcę, Voodoo 2.

Wspierane efekty graficzne

Voodoo Graphics wspomagał między innymi następujące efekty graficzne:

• korekcja perspektywy,
• filtrowanie dwuliniowe tekstur,
• poziom szczegółów (level of detail) (LOD) mipmapping,
• poprawa subpikseli,
• cieniowanie Gourauda,
• antyaliasing,
• 16-bitowy bufor głębokości,
• efekt przezroczystości (alpha blending),
• efekt mgły,
• nakładanie wielu tekstur, ich przenikanie i animowanie.

Linki zewnętrzne

• Voodoo Graphics PCI (ang.)
• PurePC: 3Dfx Graphics Card