Umbriel (księżyc)

Umbriel (Uran II ) – trzeci co do wielkości naturalny satelita Urana. Odkryty przez Williama Lassella 24 października 1851 roku, równocześnie z Arielem.

Umbriel, Ziemia i Księżyc w tej samej skali

Umbriel

Zdjęcie Umbriela wykonane przez sondę Voyager 2
Planeta	Uran
Odkrywca	William Lassell[1]
Data odkrycia	24 października 1851[1]
Charakterystyka orbity
Półoś wielka	266 000 km[2]
Mimośród	0,0039[2]
Okres obiegu	4,144 d[2]
Nachylenie do płaszczyzny równika planety	0,128°[2]
Długość węzła wstępującego	33,485°[2]
Argument perycentrum	84,709°[2]
Anomalia średnia	12,469°[2]
Własności fizyczne
Średnica równikowa	1169 km
Powierzchnia	4,30 ×106 km²
Objętość	8,37 ×108 km³
Masa	(1,17 ± 0,13) ×1021 kg
Średnia gęstość	1,40 g/cm³
Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni	0,23 m/s²
Prędkość ucieczki	0,52 km/s
Okres obrotu wokół własnej osi	synchroniczny
Albedo	0,21
Jasność obserwowana (z Ziemi)	14,0m
Temperatura powierzchni	61 K

Nazwa księżyca pochodzi od złego ducha z poematu Pukiel porwany (The Rape of the Lock) Alexandra Pope’a^[1].

Wszystkie duże księżyce Urana są księżycami lodowymi, zbudowanymi z około 40–50% zamrożonej wody zmieszanej ze skałami; są to nieco większe ułamki masowe skał niż w przypadku dużych księżyców Saturna, takich jak Rea. Powierzchnię pokrywają liczne kratery uderzeniowe, spośród których wiele jest znacznie większych niż na Arielu i Tytanii. To sugeruje, że powierzchnia tego księżyca jest starsza i od dłuższego czasu nie wykazuje on aktywności geologicznej. Umbriel jest bardzo ciemny – odbija tylko około połowy światła odbijanego przez Ariela.

Zobacz też

• Ukształtowanie powierzchni Umbriela
• Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym