Loading AI tools
ssak morski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Uszanka kalifornijska[7], uchatka kalifornijska[8], lew morski[8] (Zalophus californianus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny uchatkowatych (Otariidae).
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1828 roku francuski chirurg i zoolog René Lesson, nadając mu nazwę Otaria californiana[2]. Holotyp pochodził z Zatoki San Francisco, w Kalifornii, w Stanach Zjednoczonych[9].
Dawniej określany jako Z. c. californianus, jeden z trzech podgatunków Z. californianus; trzy blisko spokrewnione taksony, Z. californianus, Z. wollebaeki i wymarły Z. japonicus, są obecnie odrębnymi gatunkami[10]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[10].
Uszanka kalifornijska występuje we wschodniej części północnego Oceanu Spokojnego od południowo-środkowej Alaski do archipelagu Islas Marías w pobliżu Nayarit w Meksyku, w tym Zatoce Kalifornijskiej[10].
Długość ciała samic 200 cm, samców 240 cm; masa ciała samic 110 kg, samców 390 kg i więcej[13]. Noworodki osiągają długość 80 cm i masę 6–9 kg[13]. Występuje dymorfizm płciowy – dorosłe samce są 3–4 razy cięższe i 1,2 razy dłuższe od dorosłych samic[13]. Ciemnobrunatna sierść. Wzór zębowy zmienny: 79% I C PC = 34, 21% I C PC = 36[13].
Uszanka kalifornijska jest bardzo towarzyska. Żyje w koloniach liczących setki, czasem nawet tysiące osobników. Najliczniejsze grupy tworzy w okresie rozmnażania, kiedy na miejscach porodów gromadzi się ogromna liczba zwierząt. Uchatki dzielą swój czas między polowanie w wodzie i odpoczynek na lądzie. Mimo walcowatego ciała również na ziemi są bardzo ruchliwe i potrafią się szybko przemieszczać. Odbijają się przednimi i zadnimi płetwami, zachowując wyprostowane ciało. Gromadzą się na brzegu lub na skałach w grupach liczących kilkadziesiąt sztuk. Pod wodą pozostają kilka minut, po czym wynurzają się, by nabrać powietrza.
Często wychodzi na ląd, by tam odpocząć. Gdy czuje się zagrożony, potrafi być groźny i szybko przemieszcza się specyficznym ruchem: czołgania się i kuśtykania. Jest bardzo łatwy w tresurze. Potrafi nurkować na głębokość 300 metrów i wstrzymać oddech na 15 minut.
Uszanka kalifornijska ma duży apetyt. Przeciętny dorosły osobnik, ważący ok. 250 kg w ciągu dnia zjada ponad 30 kg pożywienia, co stanowi 14% jego masy. Uzupełnia w ten sposób energię, jaką musi wydatkować w formie ciepła podczas pływania w zimnej wodzie. Poluje w ten sposób, że swą zdobycz zagania na głębinę lub zanurza się aż do dna i uważnie przeszukuje szczeliny między kamieniami. Oprócz ryb łowi też ośmiornice i inne głowonogi, czasem skorupiaki. Uchatka kalifornijska pod wodą świetnie widzi i zdobyczy poszukuje głównie wzrokiem. Dużą rolę odgrywają zapewne podczas połowów długie, rosnące wokół paszczy wąsy czuciowe.
W Kalifornii okres rozmnażania uchatek trwa od maja do sierpnia. Miejsca parzenia się i narodzin młodych znajdują się na plażach. Wkrótce po narodzeniu się młodych dorosłe samce rozpoczynają walki o terytorium. Najpierw każdy stara się wystraszyć rywala groźną postawą i zachowaniem. Najczęściej się to udaje, do prawdziwych walk dochodzi rzadko. Każdy dorosły samiec ma wokół siebie harem założony z kilku samic i ich młodych. Samiec w tym okresie nie ma prawie czasu na zdobywanie pożywienia i żyje z wytworzonych wcześniej zapasów tłuszczu. Ciąża foki trwa 11–13 miesięcy, po których na świat przychodzi jedno młode ważące 6–8 kg. Uchatki osiągają dojrzałość płciową w wieku 4 lat.
Na początku XIX wieku na wybrzeżu kalifornijskim polowano na uszanki ze względu na ich tłuszcz. Rozkrawano tłuszcz martwych zwierząt na kawałki i gotowano, by uzyskać olej. Z trzech zabitych zwierząt osiągano jedną beczkę oleju. Skórę wykorzystywano do produkcji kleju. Dziś uszanki kalifornijskie często pojawiają się w ogrodach zoologicznych, cyrkach i akwariach. Znane są ze swej inteligencji i skłonności do zabawy, cieszą się dużą sympatią u dorosłych i dzieci.
16 kwietnia 2008 r. w opolskim zoo na wybiegu znaleziono martwego samca – George’a; dzień później padła samica. Sekcja zwłok wykazała, że obydwie uszanki miały żołądek pełen kamieni i monet[14].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. least concern „najmniejszej troski”)[6]. Kiedyś polowano często na uszanki, dziś są pod ochroną, dzięki czemu ich liczba ustabilizowała się. W Kalifornii żyje około 50 tysięcy zwierząt, na Galapagos 40 tysięcy.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
